رادیو مژده

تعالیم مسیحی

دلی پُر از نفرت

پای درددل فریبا نشستم. وجودش پُر از نفرت بود. او نسبت به تمام اطرافیانش بدبین و از همه گریزان بود. با اون‌چه که بر سرش اومده بود، چیزی جز این هم نمی‌شد ازش انتظار داشت. ماجرای او برمی‌گرده به یک سال پیش، زمانی که اون پُر از نشاط و شادابی و شور و هیجان نوجوانی بود. خودش ماجرا رو این­طور تعريف می‌کنه:

خیانت دوستان!

ای پدر آسمانی ما، تو را ستایش می‌کنم که در شخص پسرت، عیسای مسیح، انسان شدی و همچون انسانی تمام‌عیار زندگی کردی و هر تجربۀ تلخ را که ما می‌چشیم، تو نیز چشیدی. سپاست می‌گویم که تو خدایی نیستی که در دوردستها و در عرش برین به‌سر می‌بری و

دوستان خود را با چه معیارهایی انتخاب می‌کنید؟

گویا خطرناکترین زمان برای انتخاب دوست، آن هنگام است که در سردرگمی و استیصال قرار داریم، زمانی که  تنهایی بر روح و فکرمان فشار وارد می‌آورد و می‌خواهیم به هر قیمتی که شده، با کسی طرح دوستی بریزیم. اما مهم است به اندرز پولس رسول توجه کنیم که می‌فرماید: “فریب مخورید، معاشِر بد، اخلاق خوب را فاسد می‌سازد.” (اول قرنتیان ۱۵: ‏۳۳).

درد بی‌کسی

از کنار ویترین مغازه‌ها می‌گذشتم و با حسرت به اون‌ها نگاه می‌کردم و در دلم آه می‌کشیدم. چقدر دلم می‌خواست توی کیفم اون‌قدر پول داشتم که با غرور و اعتمادبه‌نفس می‌رفتم توی فروشگاه و هرچی دلم می‌خواست، می‌خریدم.