خواهران عزیز مسیحی، در تمام نوشته‌های یوحنای رسول که در انجیل يوحنا و رساله‌های او يافت می‌شوند، و در واقع، همان نامه‌های او به ایمانداران مسیحی هستند، پیام و موضوع جالب و بسیار مهمی وجود دارد که هیچ‌وقت کهنه نمی‌شود و اصل و پایۀ ایمان مسیحی را تشکیل می‌دهد.
شما این پیام بسیار مهم را شاید در موعظه‌های کلیسایی و یا برنامه‌های مسیحیِ رادیو مژده و همینطور در سرودهای پرستشی، زیاد شنیده یا خودتان در کلام خدا، کتاب‌مقدس، خوانده باشید، و آن این است که خدای محبت، من و شما را دوست دارد و محبت می‌کند.
متأسفم که بگویم کلمۀ دوست داشتن بیشتر به‌طور غیرجدی و غیرمهم از زبانها به بیرون پرتاب می‌شود. مثلاً می‌گویند: “من مدل موهایت را دوست دارم. من کباب دوست دارم. من صدای تو را دوست دارم”، و این‌گونه گفته‌ها . . .
برای همین است که می‌خواهم شما بدانید و درک کنید که محبتی که خدا نسبت به ما دارد، بس عمیق‌تر و عظیم‌تر از دوست داشتن‌های انسانیِ ما است و همینطور، پایان‌ناپذیر است. محبت او نسبت به ما بستگی به رفتار و یا اعمال خوب ما ندارد. هیچ‌یک از کارهایی که می‌کنیم و یا نمی‌کنیم، نمی‌تواند محبتی را که خدا نسبت به ما دارد، از بین ببرد. درست است، در این دنیا هیچ چیز و یا هیچ کسی وجود ندارد که قادر باشد ما را از محبت خدا جدا کند. خدا را شکر! خدا محبتش را با مقداری بسیار بسیار زیاد، یا بهتر است بگویم به‌طور عظیمی بر ما می‌ریزد. بدون شرط، بدون سختگیری یا بیرحمی. محبت خدا پایدار است و هیچ‌وقت کاهش نمی‌یابد.
یوحنای رسول در انجیل و رساله‌هایش از محبت خدا صحبت می‌کند و به من و شما یادآوری می‌کند که خدا محبت عظیمی نسبت به ما دارد. اجازه بدهید این قسمتها را برایتان بخوانم. انجیل یوحنا، فصل سوم، آیات شانزده و هفده: “زیرا خدا جهان را آنقدر محبت کرد که پسر یگانۀ خود را داد تا هر که به او ایمان آوَرَد هلاک نگردد، بلکه حیات جاویدان یابد. زیرا خدا پسر را به جهان نفرستاد تا جهانیان را محکوم کند، بلکه فرستاد تا به‌واسطۀ او نجات یابند.”
خواهران عزیز مسیحی، کلمۀ جهانیان شامل من و شما هم می‌شود، یعنی قبل از اینکه ما متولد بشویم، خدا نسبت به ما محبت داشت و ما را دوست داشت و همینطور بعد از تولدمان، زمانی که ما به او و مژدۀ نجات‌بخش عیسی مسیح ایمان نداشتیم و در زندگی گناه‌آلود خودمان گرفتار بودیم و فریب شیطان را می‌خوردیم، او ما را دوست داشت. محبت خدا نسبت به ما که گناهکاریم، آنقدر عظیم است که خدای پدر حتی پسرش، عیسی مسیح را در راه نجات ما و برای پرداخت جریمۀ گناه ما داد تا ما را از دست شیطان و فریبهای او آزاد سازد. خدا را شکر! همینطور، قسمت دیگری از کلام خدا را برایتان می‌خوانم که یوحنای رسول در مورد محبت خدا به ما یادآوری می‌کند. در رسالۀ اول یوحنا، فصل سوم، آیۀ یک، یوحنا چنین می‌فرماید: “ببینید پدر چه محبتی به ما ارزانی داشته است تا فرزندان خدا خوانده شویم! و چنین نیز هستیم!”
خدا در مورد محبتش هیچ‌وقت با خساست و تنگدستی عمل نمی‌کند. محبت او با فراوانی و عظمت و کاملیت و پری است. درست است، خدای پُرقدرت و پُر از جلال، خالق کل کائنات و زمین، ما را فرزندان خودش می‌خواند. چه سخاوتی، چه لطفی، چه فیضی، چه محبتی که من و شما اصلاً لایقش نبودیم. واقعاً عجیب است، اینطور نیست؟ خدا نه فقط ما را محبت می‌کند و خیلی دوست دارد، بلکه او شخصیت واقعی محبت حقیقی را کاملاً به ما آشکار و نمایان می‌کند. در واقع، اگر با این خدای واقعی که خدای محبت است، آشنا نشویم، نمی‌توانیم تمام عمق محبت را درک کنیم و بدانیم محبت واقعاً چیست. بله، فقط از طریق شناختن این خدای واقعی و کلامش است که ما می‌فهمیم و درک می‌کنیم که شخصیت محبت واقعی چیست.
کلام خدا چنین می‌فرماید: “آن که محبت نمی‌کند، خدا را نشناخته است، زیرا خدا محبت است.” (رسالۀ اول یوحنا ۴:۸). و همچنین، می‌فرماید: “پس ما محبتی را که خدا به ما دارد شناخته‌ایم و به آن اعتماد داریم. خدا محبت است و کسی که در محبت ساکن است، در خدا ساکن است و خدا در او.” (رسالۀ اول یوحنا ۴:۱۶).
خواهرم، خداوند تو را خیلی خیلی دوست دارد و در مشکلات و تجارب سخت زندگی و جفاها و آزارها و مصیبت‌ها، در رنجها و غمها با توست و هرگز تو را ترک نمی‌کند. امروز بیا نزد خدای پدر، نزد این خدای محبت، و از عشق و فیض عجیبش پُر شو و تسلّی و امید بیاب و همچنین، از او قوت و حکمت دریافت کن. بیایید با هم دعا کنیم: “ای خدای محبت، که در عیسی مسیح، پدر آسمانی و پُرفیضِ من هستی، متشکرم برای وفور محبت عظیم و عشقت نسبت به من. همینطور ممنونم که محبت عظیمت نسبت به من همیشه پایدار است، اگرچه من نه‌فقط کاری انجام ندادم که لایق این محبت باشم، بلکه گناهکارم. ولی تو مرا بدون هیچ قید و شرطی دوست داری و محبت می‌کنی. ممنونم و تو را ای خدا شکر می‌کنم. آمین.”
شاید شما عزیزی که صدای مرا می‌شنوی، با این خدای محبت و مظهرش، عیسی مسیح، هنوز متحد نشده‌ای. اما بدان که آغوش خدای محبت و فیض و رحمت به‌روی شما باز است. کافیست قبول کنی که گناهکاری، چه در فکر، چه در سخن و در عمل، گناه کرده‌ای و احتیاج داری که توبه کنی و به عیسی مسیح، مظهر خدای محبت، منجی بشر، ایمان بیاوری. همینطور، قبول کن که عیسی مسیح با مرگش بر روی صلیب قربانی شد تا جریمۀ گناه تو را بپردازد و او بعد از سه روز زنده شد و زنده است.
اگر مایلی و می‌خواهی که عیسی مسیح را به قلب و زندگی‌ات دعوت کنی، با یک دعای صمیمی و ساده به او اعتماد کن. بگذار این خدای محبت، پدر آسمانی تو هم باشد و نه‌فقط از طریق ایمان به مسیح، پسر روحانی‌اش، تو را نجات بدهد، بلکه آرامش و تسلّی و امید و قوت و حکمت و برکات آسمانی را نیز به تو عطا کند.