عیسی مسیح به مردم این‌گونه تعلیم داد: “گوش کنید: برزگری برای کاشتن بذر به صحرا رفت. وقتی مشغول پاشیدن بذر بود، مقداری از بذرها در راه افتاد و پرندگان آمده آنها را خوردند.بعضی از بذرها روی سنگلاخ، جایی که خاک کم بود افتاد
و چون زمین عمقی نداشت، زود سبز شد. امّا وقتی خورشید بر آنها تابید، همه سوختند و چون ریشه‌ای نداشتند، خشک شدند. مقداری از بذرها در میان خارها افتاد و خارها رشد کرده آنها را خفه کردند و جوانه‌ها حاصلی نیاوردند. و بعضی از بذرها در داخل خاک خوب افتادند و سبز شده، رشد کردند و ثمر آوردند و حاصل آنها سی برابر، شصت برابر و صد برابر بود. و بعد، عیسی اضافه کرد: هرکه گوش شنوا دارد، بشنود.” (انجیل مرقس ۴:۳-۹).
سپس، عیسی دربارۀ این مثل به شاگردان و پیروانش اینچنین توضیح داد: “برزگر کلام خدا را پخش می‌کند. دانه‌هایی که در کنار راه می‌افتند کسانی هستند که به محض اینکه کلام خدا را می‌شنوند، شیطان می‌آید و کلامی را که در دلهایشان کاشته شده است می‌رباید. دانه‌هایی که در زمین سنگلاخ می‌افتند، مانند کسانی هستند که به محض شنیدن کلام خدا با خوشحالی آن را قبول می‌کنند. امّا کلام در آنها ریشه نمی‌گیرد و دوامی ندارد و وقتی به‌خاطر کلام، زحمت و یا گرفتاری برای آنها پیش می‌آید، فوراً دلسرد می‌شوند. دانه‌هایی که در میان خارها می‌افتند، مانند کسانی هستند که کلام را می‌شنوند امّا نگرانیهای زندگی و عشق به مال دنیا و هوی و هوس و چیزهای دیگر، داخل می‌شوند و کلام را خفه می‌کنند و آن را بی‌ثمر می‌سازند. و دانه‌هایی که در خاک خوب می‌افتند مانند کسانی هستند که کلام را می‌شنوند و از آن استقبال می‌کنند و سی برابر و شصت برابر و صد برابر ثمر می‌آورند.” (مرقس ۴:۱۴-۲۰).
عزیزان، ما از طریق‌های گوناگون با کلام خدا که در کتاب‌مقدس یافت می‌شود، روبرو می‌شویم، چه در اوقاتی که در رازگاهان روزانۀ خود در حضور خدا وقت صرف می‌کنیم و کلامش را مطالعه می‌نماییم، چه در اوقاتی که به برنامه‌های روحانی رادیوهای مسیحی گوش می‌دهیم و کلام خدا را می‌شنویم، چه در وقت‌هایی که کلام خدا را از طریق خواهر یا برادری مسیحی دریافت می‌کنیم، و چه در مواقعی که احساس می‌کنیم و تشخیص می‌دهیم که با حقایق الهی برخورد داشته‌ایم و روح‌القدس که نویسندۀ اصلی کتاب‌مقدس است، شخصاً با قلبمان سخن می‌گوید. در واقع، در همۀ این موارد، این بذر کلام خداست که بر زمین قلب‌های ما پاشیده می‌شود. این بذرْ همیشه خوب است و می‌تواند مفید و پرثمر باشد، به این شرط که در خاک خوب بیفتد، یعنی در قلبی که پذیرای کلام خدا و حقایق الهی باشد.
از شما عزیزی که این درس را می‌خوانی، سؤال مهمی دارم. زمین قلب شما در چه وضعیتی است؟ آیا وقتی بذر کلام خدا بر زمین قلب شما پاشیده می‌شود، آنقدر مشغولیت‌های مختلف دارید که اصلاً متوجه آن نمی‌شوید و به کلام خدا اهمیت نمی‌دهید؟ یا اینکه کلام خدا را قبول می‌کنید و حتی در آغاز، بسیار شاد و هیجان‌زده هم می‌شوید، ولی به محض اینکه به‌خاطر آن، در زحمت و سختی می‌افتید، فوراً دلسرد می‌شوید؟ پس، کلام خدا در قلب شما ریشه نمی‌گیرد و دوامی هم نخواهد داشت. یا اینکه کلام خدا را می‌شنوید، اما نگرانیهای زندگی و موضوعات دنیوی که برایتان مهم‌تر است، مانند عشق به مال دنیا، هویٰ و هوس و چیزهای دیگر دنیا، کلام خدا را در قلبتان خفه می‌کنند؟
یا جزو آن گروهی هستید که به کلام خدا خیلی اهمیت می‌دهند و آن را مهم‌ترین امر در زندگی خود می‌دانند؟ آیا کلام خدا در کتاب‌مقدس، ارزش بالا و مهمی در زندگی‌تان دارد و هرگاه که کلام خدا بر زمین خوبِ قلبتان پاشیده می‌شود، آن را دریافت می‌کنید و آن، ثمر بسیاری در زندگی‌تان به بار می‌آورد؟
خواهر عزیزم در مسیح، خدا طبق فرمایشات کتاب‌مقدس وعده داده که همیشه فراهم‌کننده است و احتیاجات ما را برآورده می‌سازد. او هر روزه امین و وفادار است و بذر را در دسترس ما می‌گذارد. اما متأسفانه خیلی وقتها، ما تدارک خدا را برای زندگی‌مان نادیده می‌گیریم و آن را دریافت نمی‌کنیم.
اگر به‌طور شایسته و درست به بذر کلام خدا که بر قلب ما پاشیده می‌شود، اهمیت بدهیم، و آن را بپذیریم، و بر روی آن تعمق کنیم و آن را در زندگی‌مان جا بدهیم و به کار ببریم، خواهیم دید که چگونه به‌موقع شکوفا می‌شود و هر چه را که ما برای موقعیت‌ها و وضعیت‌های خاص زندگی نیاز داریم، برایمان فراهم می‌سازد. خواهر مسیحی، بذر کلام خدا که امروز بر زمین قلب شما پاشیده می‌شود، می‌تواند سبز شود و رشد کند. در واقع، این ممکن است تدارک خدا باشد برای احتیاجی که شما در آینده خواهید داشت.
آیا حاضرید اکنون بذر کلام خدا را دریافت کنید و پرورش بدهید تا ثمر بیاورد و از این طریق، خدا بتواند در زندگی‌تان کار کند و نیازتان را برآورده سازد؟ یا اینکه می‌گذارید که این بذر بمیرد؟
کلام خدا در رابطه با عملکرد کار خدا در طبیعت اینچنین می‌فرماید: “تو زمین را سیراب می‌سازی و آن را حاصلخیز می‌گردانی. با رودخانه‌های پر از آب، زمین را برای انسان بارور می‌سازی تا از محصولاتش استفاده کند.” (مزمور ۶۵:۹).
و همین خدای نیکو و سخاوتمند می‌تواند از بذر کلامش استفاده کند و زندگی ما را بسیار حاصلخیز و پرثمر سازد، به‌طوری که بر طبق انجیل شریف، سی، شصت و حتی صد برابر آنچه کاشته شده، ثمر به‌وجود بیاید.
اکنون بیایید دعا کنیم و بگوییم:
“ای پدر آسمانی، خدای محبت و فیض و رحمت، مرا ببخش برای زمان‌هایی که وقتی با کلام حیات‌بخش تو روبرو شدم، با بی‌توجهی ردش کردم. همچنین متأسفم که بعضی وقتها برای کلامت اهمیت لازم را قائل نشدم و امور دیگری برایم مهم‌تر از کلامت بود. متأسفم، ای خداوند. می‌خواهم که زمین قلبم برای دریافت و پرورش و رشد کلام تو، خوب و مساعد باشد و آن در قلب و زندگی‌ام ثمر بسیار بیاورد. کمک کن، ای خدا، که زندگی من نه فقط سرشار از برکات تو باشد، بلکه وسیلۀ برکت دیگران نیز باشد. در نام عیسی مسیح، منجی آسمانی، دعا می‌کنم. آمین.”
شما عزیزان را تشویق می‌کنم که هر‌روزه کلام نجات‌بخش و حیات‌بخش کتاب‌مقدس را مطالعه کنید. به برنامه‌های رادیو مژده گوش فراداده، اجازه بدهید خدا از طریق کلامش در قلب و زندگی شما کار کند و شما یک مسیحی پُر‌بار و پُر‌ثمر باشید.
و اگر شما خوانندۀ عزیز، هنوز به عیسی مسیح، مظهر ذات خدا و نجات‌دهندۀ بشر، ایمان نیاورده‌ای و قبول نکرده‌ای که او برای آمرزش گناهان تو بر صلیب قربانی شد و مرد، و پس از مرگ در روز سوم از مردگان برخاست و زنده است، تو را تشویق می‌کنم که قلب و زندگی‌ات را به روی این نجات‌دهندۀ خوب و مهربان باز کنی. اجازه بده عیسی مسیح به قلب و زندگی‌ات وارد شود تا تو را نجات دهد و حیات ابدی به تو ببخشد.