امروزه، در رسانه‌های مسیحی، بسیار می‌شنویم که یک مسیحی باید شاد باشد. اما این فقط یک روی سکه است.
روی دیگر آن، غم و اندوهِ بجا و خداپسندانه است، غم و اندوه برای گناهانی که مرتکب می‌شویم، برای نافرمانی‌های خود از کلام خدا در کتاب‌مقدس. پولس رسول می‌فرماید: “اندوهی که برای خدا باشد، موجب توبه می‌شود، که به نجات می‌انجامد و پشیمانی ندارد.” (رسالۀ دوم به قرنتیان ۷: ۱۰).