راه حل اضطراب و تشويش
مسیح در شب آخر، به شاگردانش که از رویدادهای آن لحظات مضطرب و مشوش بودند، فرمود: “دل شما مضطرب نباشد. به خدا ایمان داشته باشید؛ به من نیز ایمان داشته باشید.” (انجیل یوحنا ۱۴: ۱).
…
اندیشه‌های روحانی
آیا به خدا قربانی تقدیم می‌کنیم!
ما مسيحيان اعتقاد داریم که چون مسیح بجای ما بر صليب قربانی شد، دیگر نیازی نداریم به خدا قربانی تقدیم کنیم. اما ببینید کلام خدا چه می‌فرماید: “پس بیایید به واسطۀ عیسی قربانیِ سپاس را پیوسته به خدا تقدیم کنیم. این قربانی، همان ثمرۀ لبهایی است که به نام او معترفند.
…
تشخيص ارادۀ خدا
“خدای پدران ما تو را برگزيده تا ارادۀ او را بدانی . . .” (اعمال رسولان ۲۲: ۱۴). خوب است ما ايماندارانِ به مسيح پيوسته اين حقيقت را به خاطر داشته باشيم که، خدا با ما قايم موشک بازی نمی‌کند! هر‌چه بيشتر به او نزديک شويم، واضح‌تر ارادۀ او را تشخيص خواهيم داد.
خداوند صدای چه کسانی را می‌شنود؟
گاه تصور می‌کنیم که چون به مسیح ایمان داریم، خدا موظف است هر دعای ما را اجابت کند و ما را از مشکلات رهایی بخشد. ببینید کلام خدا چه می‌فرماید: “این مسکین فریاد برآورد و خداوند صدایش را شنید و او را از همۀ تنگیهایش نجات بخشید.” (مزمور ۳۴: ۶). آیا وقتی نزد خدا فریاد کمک بر می‌آوریم، “مسکین” هستیم؟ آیا فقر روحانی خود را تصدیق می‌کنیم و با افتادگی به حضور او می‌آییم؟
مهمترين چیز در زندگی ما!
در زندگی ما چه چیزی مهم‌تر از همه است؟ رفاه خانواده‌مان، رسیدن به مدارج بالای تحصیلی و ارتقای شغلی و يا داشتن مال و منال بسيار! عيسی مسیح به پيروان خود فرموده: “نخست در پی پادشاهی خدا و عدالت او باشید، آنگاه همۀ اینها نیز به شما عطا خواهد شد.” (متی ۶: ۳۳). اگر در زندگی خود، انجام ارادۀ خدا و آنچه برای او مهم است را در اولویت قرار دهیم، خدا نيز نیازهای اساسی ما را به ما خواهد بخشید.
کجا با این بار سنگین؟
ما بسیاری از اوقات، بار سنگین نگرانی‌ها را دائماً بر دوش خود حمل می‌کنیم. اما کلام خدا وعده‌ای عالی به ما ايمانداران مسيحی داده، می‌فرماید: “همۀ نگرانیهای خود را به او بسپارید زیرا او به فکر شما هست.” (اول پطرس ۵: ۷). گاه شاید اعتماد کردن به خدا دشوار به‌نظر برسد، اما به امتحانش می‌ارزد! دفعۀ بعد که نگرانی‌ها حمله کردند، این بار سنگین را به خداوند و منجی‌مان عيسی مسیح بسپاریم. قطعاً ضرر نخواهیم کرد.
داوری غيرعادلانه!
شخص دانایی گفته، ما برای خطاهای دیگران، قاضی هستیم و برای خطاهای خود، وکیل! پولس رسول می‌فرماید: “پس تو ای آدمی که دیگری را محکوم می‌کنی، هر که باشی هیچ عذری نداری. زیرا در هر موردی که دیگری را محکوم می‌کنی، خویشتن را محکوم کرده‌ای؛ چون تو که داوری می‌کنی، خودْ همان را انجام می‌دهی.” (رومیان ۲: ۱). آیا در مورد دیگران عادلانه داوری می‌کنیم؟