بعضی از افراد، با اینکه مایحتاج خود، و حتی بیشتر از آن را دارند، چنان خود را به زحمت می‌اندازند تا باز بیشتر داشته باشند. حرص و طمع آنان را فراگرفته و قانع نیستند. گویی می‌توانند مال و منال خود را به عالم بعد از مرگ ببرند! اما پولس رسول، به ايماندارانِ به مسيح می‌فرماید: “به این جهان هیچ نیاورده‌ایم و از آن نیز هیچ نخواهیم برد. پس اگر خوراک و پوشاک و سرپناهی داریم، قانع خواهیم بود.” (اول تیموتائوس ۶: ۷-۸).

واژۀ “امید”، در کاربرد عادی آن، یعنی نوعی آرزو. “امید” در این مفهوم، اطمینانی به‌همراه ندارد. اما در مسیحیت، مفهوم این کلمه فراتر از این است. “امید” در مسیحیت، بیشتر به معنی “انتظار” است. در این مفهوم، ما به واقع شدن آنچه که خدا در کتاب مقدس وعده داده است، “امید” داریم، یعنی با اطمينان “انتظار” آن را می‌کشیم. کلام خدا می‌فرماید: “در حضور خداوند آرام باش، و صبورانه انتظار او را بکش!” (مزمور ۳۷: ۷).

آن هنگام که ابرهای تیرۀ سختی‌ها و مشقات، آسمان زندگی‌تان را می‌پوشاند، از چه کسی کمک می‌طلبید؟

…

یاور و مددکار شما کیست؟ادامه »