آيا تاکنون به اين موضوع فکر کرده‌ايم که چطور می‌توان زبانی داشت که موردپسند خداوند باشد؟
اول، کلام خدا در امثال سلیمان، فصل ۱۵، آیۀ ۴ می‌فرماید: “سخنان آرامش‌بخش حیات می‌بخشند، اما حرفهای تند باعث دلشکستگی می‌شوند.” پس، از خداوند بخواهیم که ما را کمک کند تا در مکالمات روزمرۀ خود، گفتار و سخنان‌مان بیشتر حکیمانه، اخلاقی و تقویت‌کننده باشد تا حیات ببخشد و باعث دلشکستگی شنونده نشوند.
دوم، کلام خدا در امثال سلیمان، فصل ۱۳، آیۀ ۳ می‌فرماید: “هر که زبان خود را نگه دارد جان خود را حفظ می‌کند، اما کسی که نسنجیده سخن بگوید خود را هلاک خواهد کرد.” پس، از خداوند بطلبيم که به ما کمک کند تا کمتر حرف بزنیم و بیشتر بشنویم، یعنی همیشه سنجیده سخن بگوییم، تا سخنان ما باعث خرابی و هلاکت نگردد.
سوم، کلام خدا در امثال سلیمان، فصل ۱۶، آیۀ ۲۴ می‌فرماید: “سخنان محبت آمیز مانند عسل شیرین است و جان انسان را شفا می‌بخشد.” پس، بیاییم تصمیم بگیریم و از خداوند بخواهیم که ما را کمک کند تا در روابط خود با دیگران، سخنان محبت آمیز به‌کار ببریم تا وسیلۀ برکت و شفا در زندگی آنها باشیم و روابط ما با ديگران در صلح و صفا و آرامش باشد.
همچنین، کلام خدا در مزمور ۵۱، آیۀ ۱۵ چنین می‌فرماید: “خداوندا، کمکم کن تا بتوانم دهانم را بگشایم و تو را ستایش کنم.”چهارمین موردی که از خداوند می‌توانیم بخواهیم تا ما را در بکار بردن زبان‌مان کمک کند، این است که در پیروی مسیح، دهان خود را برای ستايش و جلال دادن او و برافراشتن نامش بگشاییم، یعنی از عیسی مسیح و کاری که او بر صلیب برای نجات ما انجام داده، تشکر کنيم و در بارۀ او سخن بگوییم.