چقدر ناراحت می شوم وقتی می‌شنوم که بعضی از واعظین و معلمین، راه پیروی از مسیح را چنان برای مردم سهل و آسان جلوه می‌دهند تا هر کسی بتواند به‌راحتی خود را “مسیحی” یا “ایماندار” بداند! مثلاً گفته می شود که، اين دعا را با من تکرار کن تا نجات بيابی و رستگار شوی!
در حاليکه برای دريافت نجات مسيحی و رستگار شدن، توبه از گناه و ايمان به مسيحِ خداوند و درک و قبول واقعيت مرگ و قيام او از مردگان، ضروری می باشد. این دسته از واعظین نمی‌گویند که مفهوم واقعی ايمان نجات بخش مسيحی و پيروی از مسيح چیست. اما خودِ مسیح، چنین فرموده: “اگر کسی بخواهد مرا پیروی کند، باید خود را انکار کرده، صلیب خویش برگیرد و از پی من بیاید. زیرا هر که بخواهد جان خود را نجات دهد، آن را از دست خواهد داد؛ امّا هر که به‌خاطر من و به‌خاطر انجیل جان خود را از دست بدهد، آن را نجات خواهد داد.” (مرقس ۸: ۳۴-۳۵). پیروی از مسیح یا شاگردِ او بودن، مستلزم چشم‌پوشی از خواسته‌های نفسانی است و این کاری است بس دشوار.
نفس ما می‌خواهد دروغ بگوید تا به منافعی دست یابد؛ می‌خواهد تهمت بزند تا خود را بزرگ نشان دهد؛ می‌خواهد بدیهای دیگران را تلافی کند تا احساس آسودگی کند، و بسیاری چيزها از این قبیل. اما انکار کردن خویشتن، یعنی پشت کردن به این خواسته‌های گناه آلود نفسانی. مسیح فرمود: “تنگ است آن در و سخت است آن راه که به حیات منتهی می‌شود، و یابندگان آن کم‌اند.” (متی ۷: ۱۴). نویسندۀ رساله به عبرانیان نیز می‌فرماید: “هنوز در نبرد خود با گناه تا پای جان ایستادگی نکرده‌اید.” (عبرانيان ۱۲: ۴). اگر می‌خواهیم پيرو وفادار مسيح باشيم و در ملکوت خدا پاداش دریافت نمايیم، باید تا پای جان در برابر گناه ایستادگی کنیم.