خبر مرگ او را تمام خبرگزاری ها مخابره کردند. در مراسم تدفینش، رهبران بسیاری از کشورها سخنرانی نمودند، بسیاری اشک ریختند و کسی خوشحال نشد. او “نلسون ماندلا” بود،
رهبر جنبش ضد نژادپرستی در آفریقای جنوبی. سالها در این کشور اقلیت نژادپرست سفیدپوست، بر اکثریت سیاهپوست جامعه حکم می راندند. ماندلا ازجمله کسانی بود که علیه این تبعیض نژادی شروع به اعتراض نمود و به همین خاطر، او را به زندان انداختند. او سالهای بسیاری را در زندان ماند و از همانجا، با وجود شکنجه ها و آزارها، به مبارزه ادامه داد.
زمانی که بالاخره جنبش او پیروز گردید و از زندان آزاد شد، به جای انتقام، تمام تلاش خود را به موضوع “بخشش عمومی” معطوف نمود. در کشورش، تنفرْ وجود تمام گروهها را دربرگرفته بود. سیاهان از سفیدها که زمانی آنها را شکنجه داده و خانواده‌های‌شان را کشته بودند، متنفر بودند. اما ماندلا بر اساس آموزه های مسیح، بخشش همگانی را برگزید، او زندانبانان خود را بخشید و از همه خواست تا به جای کینه، بخشش و صلح را که از خداوند می باشد، برگزینند. مسیح را شکنجه دادند، تاج خار بر سرش نهادند، آب دهان بر او انداختند، و دست آخر او را بر صلیب کشیده و کشتند. اما مسيح بالای صلیب چنین دعا کرد: “ای پدر، اینان را ببخش، زیرا نمی دانند چه می کنند.” (لوقا ۲۳: ۳۴).
ماندلا، نمونه ای از فرزندان نور است که با سرمشق گرفتن از سرچشمۀ محبت، عيسی مسيح، به عوض کینه و انتقام، محبت و بخشش را به ديگران هدیه می دهند.