همه چيز بر صحنه برای فیلم‌برداری آماده بود، به‌جز نور صحنه که بايستی توسط نورپرداز چک و تنظیم می‌شد. پروژکتورها در جای خودشان قرار داشتند ولی ظاهراً نورِ صحنه کافی نبود.
به‌نظر می‌رسید که یکی از پروژکتورهای اصلی اشکال داشت و کار نمی‌کرد. افراد مشغول چک نمودن پریزها و اتصالات برقی شدند و همه چیز در ظاهر درست بود. ناگهان صدای ترکیدن یکی از پروژکتورها همه را غافلگیر کرد. متأسفانه مسئول نور فراموش کرده بود که دریچه‌های تنظیم نور را روی آن پروژکتور باز کند و در اثر حرارت زیاد، لامپ آن ترکیده بود.
درست مانند آن پروژکتور که دریچه‌هایش بسته بود، ما نیز گاهی به‌واسطۀ ترس، ناامیدی، شک، حسادت، نبخشیدن دیگران و نداشتن اشتیاق روحانی، نه تنها مانع انجام ارادۀ خدا می‌شویم و اجازه نمی‌دهیم نور او از ما بر ديگران بتابد، بلکه خود نیز پس از مدتی کوتاه، تأثير مثبت خود را از دست می‌دهیم. نقش چراغ، تابانيدن نور در تاریکی است، اما چه بد که نورِ آن ديده نشود! پس همانطور که عيسی مسيح در متی، فصل پنجم، آيۀ ۱۶ به شاگردان و پيروان خود فرموده است: بگذاريم نور ما بر مردم بتابد تا کارهای نيک‌مان را ببينند و پدر ما را که در آسمان است، بستايند.