نورِ فرخنده

در اخبار شنیدم که حفرۀ لایۀ اُزون بزرگتر شده و حالا به اندازۀ وسعت آمریکای شمالی رسیده است!

 اگرچه مدتهاست این لایه که از زمین در برابر اشعۀ مضر آفتاب محافظت می‌کند صدمه ديده، اما بزرگتر شدن حفرۀ آن راجع به عمق فاجعه به ما هشدار می‌دهد. بنابراین، آمار سرطان پوست در کسانی که به هر دلیلی، ساعت‌ها در زیر نور آفتاب قرار می‌گیرند بیشتر خواهد شد، مگر اینکه اقداماتی برای سلامت خود انجام دهند. وجود خورشید و نور آن برای ادامۀ حیات بر روی زمین لازم است، ولی همین خورشیدِ مفید می‌تواند زیانهایی هم داشته باشد!

اما در زندگی مسیحی، موضوع برعکس است. ما نورِ عالم، عيسی مسيح را داریم. وقتی به او ایمان می‌آوریم، او خورشید و نور زندگی ما می‌شود؛ تاریکی وجود ما را محو می‌سازد؛ سردی درون ما را برطرف می‌سازد؛ کاری می‌کند که بذر کلامی که در زمین قلبمان کاشته شده، شروع به رشد کند و ثمر بیاورد. وقتی با دعا و مطالعۀ کلام و عمل کردن به آن، مدام در معرض این نور فرخنده قرار می‌گیریم، خود ما نیز به شباهت او درمی‌آییم و منوّر می‌شویم. به‌طوری که وقتی با دیگران دربارۀ مسيح صحبت می‌کنیم و به هر نحوی کمک‌شان می‌کنیم، ناخودآگاه این نور را به زندگی آنان نیز می‌تابانیم و ایشان را در معرض این نور که سرچشمه‌اش مسيح است  قرار می‌دهیم. نور مسيح، برخلاف نور خورشید، قرار گرفتن در معرضش، نه‌تنها آسیبی به ما وارد نمی‌سازد، بلکه باعث برکت و سلامت روحانی ما می‌شود. عیسی مسيح فرمود: “من نور جهانم. هر که از من پیروی کند، هرگز در تاریکی راه نخواهد پیمود، بلکه از نورِ زندگی برخوردار خواهد بود.” (انجیل یوحنا ۸:‌‏ ۱۲).