بعضی از ما، پدر و مادرهای خوبی داشته‌ایم که به درستی از ما محافظت کرده‌اند. شاید خودِ ما نیز پدر یا مادر باشیم و اشتیاق کامل داشته باشیم که از فرزندان خود مانند مردمک چشم خود محافظت به‌عمل آوریم.
در مسیحیت، خدا پدر ماست، پدری مهربان و دلسوز. او چنان ما را دوست داشت که از لحاظ روحانی، پسر یگانۀ خود، یعنی جگرگوشۀ خود، عیسی مسیح را داد تا ما را از تاریکی و از قلمرو شیطان خارج سازد و وارد قلمرو نور بکند. آیا اکنون که او به‌واسطۀ خداوند ما عیسی مسیح، پدر ما شده، ما را به حال خود رها می‌سازد؟ هرگز! او مانند دلسوزترین پدر، از ما که فرزندان او شده‌ایم محافظت و مراقبت به‌عمل می‌آورد.
خدای پدر آسمانی ما، ما را پیش از بنیاد عالم بر گزید تا به پسر او ایمان بیاوریم. و اکنون همه چیز را مهیا می‌سازد و هر امکانی را فراهم می‌آورد تا ما را به سرمنزل مقصود برساند، یعنی به حیات جاودانی با خودش. از این رو، ما که با ایمانی واقعی و اصیل، به‌سوی مسیح آمده‌ایم و در آغوش پدر آسمانی قرار گرفته‌ایم، نباید از هیچ خطری بترسیم و فکر کنیم که ممکن است شرایط زندگی و سختیها، ما را از محبت خدا جدا سازد. به فرمودۀ پطرس رسول، ما به قدرت خدا و به‌واسطۀ ایمان، محفوظ هستیم برای نجات (اول پطرس ۱:۵). پس شاد باشیم که خدا نگهدار و حافظ هميشگی ماست و ما را تا به آخر حفظ خواهد کرد.