جای تأسف است که امروزه، خيلی از واعظان مسيحی دربارۀ محبت خدا و بخشندگی او موعظه می‌کنند، اما کم هستند واعظانی که به غضب خدا و مجازات الهی اشاره می‌کنند.
برای اشاره به محبت خدا، معمولاً این آیه را نقل قول می‌کنند: “زیرا خدا جهان را آنقدر محبت کرد که پسر یگانۀ خود را داد تا هر که به او ایمان آوَرَد هلاک نگردد، بلکه حیات جاویدان یابد.” (انجیل یوحنا ۳: ۱۶). کاملاً درست است که در این آیه که جوهر پیام انجیل است، محبت خدا به شکلی واضح بيان شده، اما نباید دنبالۀ آیه را نادیده گرفت که می‌فرماید، هر که به او ایمان آوَرَد “هلاک نگردد”. پس هلاکتی هست، هلاکتی ابدی. در این زمینه، نه باید افراط کرد و نه تفریط. هم باید به محبت خدا اشاره کرد و هم به غضب او.
در انجيل يوحنا ۳: ۱۹ کلام خدا می‌فرمايد: “و محکوميت در اين است که نور (عيسی مسيح) به جهان آمد، اما مردمان تاريکی را بيش از نور دوست داشتند . . .”. بسياری از مردم امروز، به‌علت پیشرفتهای علمی، و يا وجود مذاهب گوناگون، نیازی به نجات‌دهندۀ بشر، عيسی مسيح، احساس نمی‌کنند. غافل از اینکه اگر از گناه توبه نکنیم و به‌وسيلۀ ايمان به مسيح، با خدا مصالحه نکنیم، و اگر به مسیحِ خداوند، ایمانی اصیل و نجات‌بخش نداشته باشيم، مجازاتی هولناک و ابدی در انتظارمان خواهد بود.