ما انسان‌ها همگی بدون استثناء در جستجوی شادی هستیم. هیچ‌کس را نمی‌توان یافت که اندوه را دوست داشته باشد. همۀ تلاشهای ما معطوف به این است که در زندگی خود شادی ایجاد کنیم. اما متأسفانه همۀ انسان‌ها شاد نیستند.
شاید بتوان گفت که اکثریت جمعیت چندین میلیاردی جهان، امکانات لازم را برای شاد بودن در اختیار ندارند، و عده‌ای هم به‌خاطر احساس پوچی، دچار بیماری افسردگی هستند. در نتیجه، از سرِ ناچاری، یا به امور مبتذل و فساد پناه می‌برند، یا در نهایت به مواد مخدر.
در کشاکش این تلاش برای شاد نگاه داشتن خویشتن، عیسی مسیح را می‌بینیم که می‌فرماید: “خوشا‌به‌حال ماتمیان، زیرا آنان تسلی خواهند یافت.” (انجیل متی ۵:۴). مسیح با ماتمیان همدرد می‌شود، با آنان اشک می‌ریزد و به ایشان وعده می‌دهد که در ملکوت اعلیٰ به‌راستی شاد خواهند بود. پس چنانچه در رنج هستید، چنانچه در افسردگی بسر‌می‌برید، چنانچه در زندگی شکست خورده‌اید، چنانچه امیدهایتان بر باد رفته، چنانچه احساس تنهایی می‌کنید، بدانید که مسیحِ زنده با آغوشی باز شما را نزد خود فرامی‌خواند. آن کسی که ذات الهی داشت و با جسم بشری در اين جهان زندگی کرد و بر صليب بخاطر گناهان ما قربانی شد، اما پس از مرگ، از مردگان قيام و به آسمان صعود نمود و حالا شفيع ايمانداران خود می‌باشد، بله او، با شما همدردی می‌کند و به شما وعده می‌دهد که به‌زودی، در فراسوی این زندگی، تسلی خواهید یافت. “او هر اشکی را از چشمان آنها پاک خواهد کرد. ديگر از مرگ و غم و گريه و درد و رنج خبری نخواهد بود، زيرا چيزهای کهنه درگذشته است” (کتاب مکاشفه ۲۱:۴).