من انجیل لوقا را بسیار دوست دارم. حتماً می‌پرسید چرا؟ علت این است که در این انجیل، بیش از سایر انجیل‌ها به فقیران و مطرودان توجه شده است.
مسألۀ فقر در این انجیل بارز است. به زنان نیز که در آن روزگار از منزلت پایینی در اجتماع برخوردار بودند، بسیار توجه شده است. این تنها انجیلی است که در آن، نام زنانی که از دارایی خود، نیازهای مسیح و شاگردانش را تأمین می‌کردند، ذکر شده است (لوقا ۸: ۱ – ۳).
همین توجه را در روایت ولادت مسیح مشاهده می‌کنیم. طبق تعریفی که علمای دینی یهود از “مسیح موعود” به‌عمل می‌آوردند، وی می‌بایست پادشاه قوم یهود شود. اما لوقا اشاره می‌کند که وقتی عیسی چشم به جهان گشود، والدینش او را در “آخوری” گذاشتند. اما فکر می‌کنید چه کسانی برای تهنیت و شادباش ولادت او آمدند؟ چوپانان! همان کسانی که در جامعه خوار شمرده می‌شدند. لوقا می‌فرماید که فرشته‌ای با جلال و شکوه آسمانی بر ایشان ظاهر شد و مژده داد که نجات‌دهندۀ عالم در شهر داوود (بیت‌لحم) به دنیا آمده است و او را در آخوری خوابيده خواهند یافت. سپس انبوهی از فرشتگان به آن فرشتۀ اول پیوستند و خدا را ستایش کردند. (بر اساس انجیل لوقا ۲: ۸ – ۱۴).
بله، کریسمس، یا عید میلاد مسیح، متعلق به فقیران و مطرودان است، به همان کسانی که عزیزِ خدا هستند، چرا که مسیح فرمود: “خوشا به حال شما که فقیرید، زیرا پادشاهی خدا از آن شماست.” (انجیل لوقا ۶: ۲۰).