این روزها، مردم در تب جام جهانی فوتبال می‌سوزند! همه جا صحبت از مسابقات فوتبال میان تیم‌های کشورهای مختلف است و هر کسی نظر می‌دهد که فلان تیم با فلان تعداد گـُل برنده خواهد شد. همه در هیجان هستند و منتظر تماشای پخش زندۀ مسابقات می‌باشند. پیر و جوان، زن و مرد، همه در هیجان مسابقات به‌سر می‌برند.
چه شور و شوقی!
وقتی این را دیدم، به این فکر افتادم که کاش ما ايماندارانِ به مسيح، چنین هیجان و شور و شوق را برای خدا و امور روحانی می‌داشتیم. کاش با همین هیجان، منتظر وقت دعای روزانه‌مان می‌بودیم! کاش همین شور و اشتیاق را برای مطالعۀ روزانۀ کتاب‌مقدس داشتیم! کاش با همین هیجان، مژدۀ نجات از طریق ایمان به مسیح را به اطرافیانمان می‌رساندیم! کاش همین شور و شوق را برای شرکت در جلسات کلیسایی داشتیم!
سرایندۀ مزمور چه زیبا می‌فرماید: “چنانکه آهو سراپا مشتاق نهرهای آب است، همچنان، ای خدا، جان من به‌شدت مشتاق توست. جان من تشنۀ خداست، تشنۀ خدای زنده، که کی بیایم و به حضور او حاضر شوم.” (مزمور ۴۲:۱-۲). بله، ای‌کاش برای خدا و امور الهی بيشتر اشتياق داشتیم!