اگر از من بپرسید از میان تمام آیات کتاب‌مقدس، و خصوصاً فرمایشهای مسیح، کدام‌یک به قلبم نزدیکتر است، بدون هیچ تردیدی پاسخ خواهم داد انجیل متی، فصل هفتم، آیۀ ۱۲. در این آیه مسیح می‌فرماید: “پس با مردم همان‌گونه رفتار کنید که می‌خواهید با شما رفتار کنند. این است خلاصۀ تورات و نوشته‌های انبیا.”
ما در این زمینه بسیار سخن می‌گوییم که چگونه باید به مسيح ایمان بیاوریم تا نجات بیابیم و حیات ابدی را کسب کنیم. در این خصوص نیز به آیات بیشماری اشاره می‌کنیم. اما عجیب است که خداوندگارِ ما مسیح به یک نکته اشاره می‌فرماید که آن را “خلاصۀ تورات و نوشته‌های انبیا” می‌خواند. و این مرا عمیقاً به فکر می‌اندازد. در تورات موسی، و نوشته‌های انبیا و نیز در انجیل‌ها و رساله‌های رسولان مقدس او احکام و رهنمودهای بسیاری هست. اما گویا مسیح می‌خواهد چکیدۀ تمام آنها را به ما انتقال دهد، و آن اینکه “با مردم همان‌گونه رفتار کنید که می‌خواهید با شما رفتار کنند.”
ما مطابق با تعلیم صریح کتاب‌مقدس، می‌دانیم که راه رستگاری و دستیابی به حیات ابدی همانا ایمان به عیسی مسیح است و راه دیگری وجود ندارد. اما چه نکته‌ای نشان می‌دهد که این “ایمان”، اصیل و واقعی و قلبی است؟ یگانه نشانه این است که خود را با این فرمایش مسیح محک بزنیم. آیا من با دیگران آنگونه رفتار می‌کنم که دوست دارم ایشان با من رفتار کنند؟