در یک دورۀ خاص در جوانی‌ام، شروع کردم به اینکه از خود بپرسم، خدا از من انتظار دارد چه رفتاری داشته باشم؟ او می‌خواهد من چگونه باشم؟ پس شروع کردم به بررسی آیاتی از کلام خدا، کتاب مقدس، که دربارۀ رفتار و منش یک فرد مسیحی تعلیم می‌دادند.
اما بعد از مدتی، احساس کردم که آگاهیِ صِرف از این تعاليم، به خودیِ خود کافی نیست، چرا که قدرت لازم برای اجرای آنها را نداشتم. برای مثال، می‌دانستم که در انجيل مقدس، افسسيان ۴: ۳۱ به ايماندارانِ مسيحی میفرمايد: “هر گونه تلخی، خشم، عصبانیت، فریاد، ناسزاگویی و هر نوع بدخواهی را از خود دور کنید.” اما کجا بود قدرت لازم برای اجرای اینها؟ کجا بود قدرت کافی که بتواند در مواقع ضروری، مرا برای دوری از “تلخی” و “خشم” و غیره کنترل کند؟
مدتی طولانی لازم بود که پی ببرم اگر به چنين قدرتی نیاز دارم، باید یک کار، و فقط همین کار را انجام می‌دادم، و آن هم “نزدیکتر شدن به خدا با تمامی وجودم” بود. خدا برای این بندۀ حقیرش، این فرمایش موسی را برجسته ساخت که می‌فرماید: “و اکنون ای اسرائیل، یهوه خدایت از تو چه می‌خواهد، جز آنکه از یهوه خدایت بترسی و در همۀ راههایش گام برداری و او را دوست بداری و یهوه خدای خود را به تمامی دل و تمامی جان خود عبادت کنی،” (تثنیه ۱۰: ۱۲). بله، ترس از خدا، روحیۀ اطاعت، و مهم‌تر از همه، عبادت و پرستش او با “تمامی دل و تمامی جان”! و این همان نزدیک شدن به خدا در دعا و نیایش است! وقتی برای مطالعۀ عميق کتاب مقدس و دعا وقت صرف می‌کنیم، در واقع، به روح‌القدس اجازه می‌دهیم وجود ما را فراگیرد. و وقتی روح خدا وجود ما را فراگرفت، آنگاه قدرت و کنترل مورد نیاز، از سوی او در ما جاری خواهد شد. پس بیایید وقت بیشتری را برای عبادت و پرستش خدا “با تمامی دل و تمامی جان خود” صرف کنیم. اینست راه دریافت قدرت لازم برای انجام احکام خدا!