در دنیای ورزش، مسابقۀ جالبی هست به نام “دوِ استقامت”. در این مسابقه مهم نیست چه کسی زودتر از دیگران به خط پایان می‌رسد، بلکه مهم این است که شخص دونده مسیری طولانی را بدَوَد بدون اینکه در وسط راه خسته شود و از ادامۀ مسابقه بازایستد. زندگی مسیحی را هم می‌توان به یک “دوِ استقامت” تشبيه کرد چون باید در آن پایداری نشان داد.
مسیح در بارۀ روزهای آخر این جهان و مصائبی که در آن زمان پدید خواهد آمد فرمود: “هر که تا به پایان پایدار بماند، نجات خواهد یافت.” (متی ۲۴:۱۳). در جای دیگر نیز در مورد همین مصائب روزهای آخر فرمود: “با پایداری، جان خود را نجات خواهید داد.” (لوقا ۲۱:۱۹).
در زندگی هر یک از ما، مشکلاتی پدید می‌آید. این مشکلات گاه بخاطر ارضاء خواهشهای نفس گناه‌آلود ما رخ می‌دهد، و گاه از محیط اطراف ما به‌خاطر ایمان مسیحی ما. به همین دلیل، بعضی اوقات دچار یأس و دلسردی می‌گردیم. پولس رسول نیز در رنج‌ها و سختی‌ها، در معرض همین دلسردی قرار داشت، اما با این حال، از خود پایداری نشان می‌داد. در این زمینه، او می‌فرماید: “پس چون در نتیجۀ رحمتی که بر ما شده است از چنین خدمتی برخورداریم، دلسرد نمی‌شویم.” (دوم قرنتیان ۴:۱). در بعضی کشورها، مسیحیان واقعی تحت زحمت و آزار هستند. لازم است پایداری نشان دهیم و دلسرد و خسته‌خاطر نشویم، زیرا در پایان، جايزه و پاداش آسمانی در انتظار ما خواهد بود. آیا شما در زندگی مسيحی خود استقامت و پایداری نشان می‌دهید؟