هفته‌ای نیست که نشنوم کسی به من بگوید:
“لطفاً، برايم دعا کنید. خدا دعای شما را می‌شنود!”. یا مثلاً، “دل شما پاک است، خدا دعای شما را جواب خواهد داد، برای پسرم يا دخترم دعا کنید!”. یا اينکه، “شما به خدا نزدیک هستید. برای اين موضوع يا آن موضوع دعا کنید. خدا حتماً دعای شما را اجابت خواهد کرد!”، و از این قبیل گفته‌ها!
درست است که در کتاب‌مقدس به ما مسيحيان سفارش شده است که برای یکدیگر دعا کنیم، اما در هیچ‌جا نوشته نشده که خدا فقط دعای بعضی‌ها را می‌شنود و اجابت می‌نمايد اما دعای بقيه را نمی‌شنود! بايستی توجه داشته باشيم که همۀ کسانی که زندگی خود را با ایمان، به عیسی مسیح خداوند سپرده‌اند، نزد خدا عزیزند و خدا آنان را می‌شنود.
پطرس رسول در رسالۀ اول خود، ۲:۹-۱۰، ذکر می‌کند که همۀ ایماندارانِ به مسيح، ملتی برگزیده، کاهن، پادشاه، امت مقدس، قوم خدا و رحمت‌یافته هستند. در نظر خدا، دعای هیچ‌يک از ايماندارانِ به مسيح، بی‌اهميت و بی‌تأثير نیست. اگر با ایمان و با صداقت و با نیت پاک دعا کنیم، خدا دعای هر ايماندار را می‌شنود و به آن اهميت می‌دهد. پس اگر از راه ايمان به مسيح، فرزند خدا باشيم، می‌توانیم فرمایش نویسندۀ رساله به عبرانیان در ۴:۱۶ را آویزۀ گوش خود سازیم که به همۀ ما می‌فرماید: “پس آزادانه به تخت فیض نزدیک شویم تا رحمت بیابیم و فیضی را حاصل کنیم که به‌هنگام نیاز یاریمان دهد.” آمین.