چند شب پیش، مراسم افتتاحیۀ بازیهای المپیک بود، در لندن. من فقط توانستم ۲۰ دقیقۀ اول این مراسم را ببینم. اما همین قدر هم کافی بود تا کاملاً تحت تأثیر قرار بگیرم. شايد بپرسید، چرا؟ چونکه این مراسم، با چند سرود روحانی و کلیسایی که توسط آهنگسازان بریتانیایی ساخته شده بود، آغاز شد. در جوامع مسیحیت‌ستیز باید چنین امری را تحسین کرد و به فال نیک گرفت.
یادم آمد که وقتی کلاس دوم دبستان بودم، کتاب فارسی ما با این شعر که نمی‌دانم از کدام شاعر بود، آغاز می‌شد: “ای نام تو بهترین سرآغاز، بی نام تو نامه کِی کنم باز.” چه زیبا بود که مراسم المپیک امسال با نام خدا آغاز شد! و چه زیبا است که ما نیز هر کار خود را با نام مقدس خدا آغاز کنیم! و چقدر جالب است که خداوندگارِ ما عیسی مسیح، در موعظۀ معروف خود، ايماندارانش را تعلیم داد که دعای خود را چنین آغاز کنند: “ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدس باد!” (انجیل متی ۶:۹).
ما ايماندارانِ به مسيح که فرزندان خدا هستيم، وقتی صبح از خواب بر‌می‌خیزیم، به‌جا است که دعا کنیم و روز خود را با نام مقدس خدا و ظاهر کنندۀ او عیسی مسیح آغاز کنیم. نام خدا بهترین سرآغاز است. آیا شما چنین می‌کنید؟