در دوران کودکی، هر بار که عبارت “عید پاک” به گوشم می‌خورد، احساس زیبایی به من دست می‌داد. کلمۀ “پاک”، پاکیزگی و تمیزی را به یادم می‌آورد و ناخودآگاه احساس می‌کردم در آن روزها، همه چیز پاکیزه می‌شود.
اما وقتی بزرگتر شدم، متوجه شدم که کلمۀ “پاک”، لغتی است فرانسوی که اشاره به عید قيام يا رستاخیز مسیح دارد، همان يکشنبه‌ای که عیسای مسیح، پس از جانفشانی‌اش بر روی صلیب، جسماً و روحاً از مردگان برخاست و زنده شد. برای من، تجسم قبر خالیِ مسیح بسیار دلگرم‌کننده است. می‌دانم که اگر خدا قدرت مرگ را در هم شکست و پسر عزیزش را زنده کرد، دیگر هیچ‌یک از مشکلات زندگی من برای او مشکل نیست. این بزرگترین امید من در این دنیاست. این بزرگترین عید مسیحیان است، بزرگتر از کریسمس یا زادروز عیسای مسیح.
اما آنچه برای من از این نیز مهم‌تر به نظر می‌رسد، اینست که زنده شدن یا رستاخیز مسیح، این یقین را در من ایجاد می‌کند که او براستی هرچه ادعا می‌کرد، بوده است. او هم مرگ خود را پیشگویی کرد و هم زنده شدنش را. حال که این پیشگویی غیرممکنِ او ممکن شد، پس هر ادعای دیگری نیز که کرده بود، درست بوده است. از جمله این ادعا، “هر که از آن آب که من به او دهم بنوشد، هرگز تشنه نخواهد شد، بلکه آبی که من می‌دهم در او چشمه‌ای می‌شود که تا به حیات جاویدان جوشان است.” (یوحنا ۴: ۱۴). بله، این ادعای عيسی مسيح، مانند هر ادعای دیگری که او کرد، درست است، چون با قيام جسمانی و روحانی خود، ثابت کرد که براستی تنها نجات‌دهندۀ بشریت و عطا کنندۀ آب حیات است. آمین!