آیا تا به حال دقت کرده‌ايد که وقتی به جشن تولد کسی دعوت می‌شويم، آنچه در مرکز توجه ما قرار می‌گیرد، بیشتر دیدار دوستان و خوش بودن با ایشان، رقص و پایکوبی و نیز خوردن خوراکيهای لذیذ است. گویی خود شخصی که تولدش را جشن می‌گیریم، از یاد می‌بریم و فراموش می‌کنیم که هدف از تجمع ما، شادی کردن از این واقعیت است که دوستی همچون او در چنین روزی متولد شده و ما از رفاقت با او لذت می‌بریم!
این یکشنبه، عید “پنتیکاست” است، عید “زادروز” کلیسا در اثر نزول روح‌القدس. اما بعضی از مسیحیان این واقعیت را از یاد می‌برند و دوست دارند در جلسات کليسايیِ پرشور و هیجان شرکت کنند و صرفاً تجربياتی هيجان‌انگيز داشته باشند! غافل از اینکه در روز پنتیکاست، یهودیانی که از سرزمینهای مختلف به اورشليم آمده بودند، توانستند پیام الهی را از روح‌القدس، به زبان زادگاه خود بشنوند، امری که سبب شد پطرس و سایر رسولان که از روح‌القدس پُر شده بودند، فرصت بیابند به همه اعلام کنند که آن عیسای ناصری که ایشان کشتند، زنده شده و سَروَر عالم هستی و نجات‌دهندۀ جهان گردیده است. این واقعه موجب شد که در آن روز، حدود سه هزار نفر به عیسای ناصری ایمان بیاورند و به جمع ايماندارانِ به مسيح بپيوندند. بله، روز پنتیکاست، “عید ولادت کلیسا” است. پس این عید، بر ايماندارانِ به مسيح مبارک باد!