در پاسخ به اين سؤال می‌توان گفت، ما در مسيحيت تابع احکام و آداب و فرائض خاص مذهبی نيستيم. ضمناً در مسيحيت کتابمقدسی، مراسمی تحت عنوان نماز وجود ندارد. در مسيحيت، ايماندار مسيحی در نام و از طريق عيسی مسيح، يک رابطه و مشارکت شخصی توسط روح‌القدس، با خدای زنده دارد، بنابراين رابطه او با خدا با يک سری مراسم مذهبی و قوانين مخصوص آن محدود نمی‌شود.
مسيحيان در گفت و شنود‌های خود با پدر آسمانی‌شان خدا، کتاب مقدس را که تماماً از الهام خداست، با هدايت روح خدا مطالعه می‌کنند و خدا از طريق کلام زنده و حقيقی خود با فرزندانش صحبت می‌کند. همچنين مسيحيان در دعا با پدر آسمانی خود گفتگو می‌کنند و به اين صورت با خدا مشارکت روحانی دارند.
وقتی مسيحيان دعا می‌کنند، دعای آنها می‌تواند شامل اين قسمتها باشد:
١- ستايش و پرستش و شکرگزاری خدا، برای قدوسيت و پاکی او که از گناه متنفر است و نمی‌تواند با گناه سازش کند. برای محبت عظيم او که انسان گناهکار را آنقدر دوست داشت که يگانه فرزند روحانی خود عيسی مسيح را بخاطر ما فدا کرد. برای فيض و رحمت و بخشش بيکران او که گناهانمان را در اتحاد با مسيح و به دليل خون ريخته شده او بخشيده و ما را از گناه و نتايج شوم آن نجات داده. برای عظمت و قدرت و شکوه و جلال او و برای همه وعده‌ها و برکات و نعمتهای بی‌دريغ او در عيسی مسيح، خداوند و منجی ما.
٢- اعتراف به گناهان دانسته با دلی فروتن و توبه‌کار، چون گناه اعتراف نشده می‌تواند به رابطه ما با خدا لطمه بزند و باعث شود که رابطه‌ای شفاف و صميمی با خدا و ديگران نداشته باشيم. همچنين گناه، مانع جاری شدن برکات خدا به زندگی ما شده و مشکلات بسياری را به همراه می‌آورد. ضمناً چنانکه در اتحاد با مسيح از گناهانمان بخشيده شده‌ايم، ديگران را می‌بخشيم و برای آنان دعای خير می‌کنيم.
٣- دعا و شفاعت بنام مسيح برای انسانهای گمگشته و نجات نيافته، همچنين برای نيازهای خود و خانواده و عزيزان‌مان و برای هر احتياج ديگر مانند حفاظت الهی و شفا و موضوعات ديگر نيز می‌توان دعا کرد.
بطور کلی مسيحيان واقعی، گفتگو با خدا و ستايش و پرستش او را بطور عادی و روزانه در وقت و بی‌وقت انجام می‌دهند و اين قسمتی از زندگی آنان می‌باشد. مسيحيان اين را نه بخاطر اجبار و يا صرفاً ترس از خدا انجام می‌دهند، بلکه بخاطر عشقی که در اتحاد با عيسی مسيح خداوند نسبت به او دارند. وقتی ما به عمق محبت مسيح فکر می‌کنيم که چگونه بخاطر ما گناهکاران رنج کشيد و حتی مرگ بر روی صليب را که شرمسارترين طريق کشتن يک شخص بود متحمل شد تا حيات خود را به ما ببخشد، آنوقت است که با جان و دل در حضور او وقت می‌گذاريم و نامش را در قلب و وجود خود جلال می‌دهيم. کسی که از راه ايمان به مسيح، محبت خدا را چشيده، آنوقت می‌تواند خدا را متقابلاً دوست بدارد و با انگيزه عشق و محبت، در حضور او دعا کند و او را ستايش و پرستش نموده و شکر و سپاس گويد.
در خاتمه، شما حق‌جوی عزيز را دعوت می‌کنيم که به مسيح خداوند و واقعيت مرگ او بر صليب و قيام و رستاخيز او از مردگان، برای دريافت نجات و حيات جاويد، ايمان بياوريد تا با خدای پدر آسمانی اتحاد و رفاقت و مشارکت داشته باشيد و در نام نجات دهنده بشر عيسی مسيح و با هدايت روح القدس دعا کنيد و با خدای زنده حقيقی، گفت و شنود نمائيد. کلام خدا در مزمور سی و چهارم داود آيه هشت می‌فرمايد: “بچشيد و ببينيد که خداوند نيکو است. خوشابحال شخصی که بدو توکل می‌دارد.”