برای جواب به اين سؤال می‌توان گفت که ما در مسيحيت تابع احکام مذهبی نيستيم، به همين علت، روزه مسيحی در زمان و تحت قوانين مذهبی خاصی صورت نمی‌گيرد. ايمانداران مسيحی آزاد هستند که در هر زمان، با هدايت روح خدا، بطور انفرادی يا دستجمعی، برای يک روز يا روزهای متعدد، و يا حتی برای چند ساعت، روزه بگيرند.
ضمناً در روزه مسيحی می‌توان از يک يا چند وعده غذا صرف نظر کرد و يا حتی از خوردن بعضی مواد غذائی خودداری نمود. هدف اصلی روزه مسيحی اينست که با فروتنی به خدا تقرب جوئيم و هدايتهای او را بطلبيم و اوقاتی را در دعا و مناجات در حضور او بسر ببريم. کلام خدا در کتاب اشعياء نبی فصل پنجاه و هشتم، آيات شش تا نه می‌فرمايد: “مگر روزهای که من می‌پسندم اين نيست که بندهای شرارت را بگشاييد و گره‌های يوغ را باز کنيد و مظلومان را آزاد سازيد و هر يوغ را بشکنيد؟ مگر اين نيست که نان خود را به گرسنگان تقسيم نمايی و فقيران رانده شده را به خانه خود بیاوری و چون برهنه را ببينی او را بپوشانی و خود را از آنانی که از گوشت تو می‌باشند مخفی نسازی؟ آنگاه نور تو مثل فجر طالع خواهد شد و صحت تو بزودی خواهد روييد و عدالت تو پيش تو خواهد خراميد و جلال خداوند ساقه تو خواهد بود. آنگاه دعا خواهی کرد و خداوند تو را اجابت خواهد فرمود و استغاثه خواهی نمود و او خواهد گفت که اينک حاضر هستم”.
در مورد روزه مسيحی، لازم است بدانيم که بمنظور صواب و رياضت، و يا بدست آوردن دل خدا و نجات از گناه، بجا آورده نمی‌شود زيرا با ريخته شدن خون مسيح بر صليب و مرگ و دفن و قيام او از مردگان، نجات از گناه و طريق راه يافتن انسان به حضور خدا، مهيا گرديده است. پس چرا روزه می‌گيريم و از خوردن و يا نوشيدن پرهيز می‌کنيم؟ مختصراً، بعضی از دلايل روحانی روزه مسيحی را با شما در ميان می‌گذاريم. روزه کمک می‌کند که:
١- دل ما در حضور خدا نرم و فروتن باشد.
٢- به صدا و هدايت و حضور خدا حساس باشيم.
٣- نفس سرکش ما ضعيف و سرکوب باشد.
٤- پرستش و دعای مسيحی ما قویتر و مؤثرتر گردد.
و بألاخره، روزه مسيحی کمک می‌کند که ياد بگيريم از خودخواهی انسانی دوری نموده و ازخودگذشتگی داشته باشيم، و بيشتر قدر و ارزش فداکاری عظيم و کفاره بی‌نظير عيسی مسيح را درک کنيم.
در مورد روزه مسيحی، به اين نکته هم بايد توجه داشت که از هرگونه ظاهرسازی و ريا و خودنمائی بايستی به دور باشد. خداوند و منجی ما عيسی مسيح به شاگردان خود فرمود: “وقتی روزه می‌گيريد مانند رياکاران، خودتان را افسرده نشان ندهيد. آنان قيافه‌های خود را تغيير می‌دهند تا روزه‌‌دار بودن خود را به رخ ديگران بکشند. يقين بدانيد که آنها اجر خود را يافته‌اند! اما تو وقتی روزه می‌گيری به سرت روغن بزن و صورت خود را بشوی تا مردم از روزه تو باخبر نشوند بلکه فقط پدر تو که در نهان است آنرا بداند و پدری که هيچ چيز از نظر او پنهان نيست اجر تو را خواهد داد” (انجيل شريف، متی فصل ششم، آيات شانزده تا هجده).