ای پدر آسمانی ما، تو را ستایش می‌کنم که در شخص پسرت، عیسای مسیح، انسان شدی و همچون انسانی تمام‌عیار زندگی کردی و هر تجربۀ تلخ را که ما می‌چشیم، تو نیز چشیدی. سپاست می‌گویم که تو خدایی نیستی که در دوردستها و در عرش برین به‌سر می‌بری و
اطلاعی از دشواری‌ها و تجربیات سخت ما نداری، بلکه همان‌گونه که در کلامت دربارۀ پسرت نوشته شده، “چون او خود هنگامی که آزموده شد، رنج کشید، قادر است آنان را که آزموده می‌شوند، یاری رساند.” می‌دانيم یکی از رنجهای تلخی که مسيح چشید، طعم تلخ خیانت بود، آن هم خیانت از طرف یکی از نزدیکترین یارانش، خیانتی که منجر به مرگ فجیعش بر روی صلیب گردید. بله، او طعم تلخ خیانت را چشید و خوب می‌داند چه طعم هولناکی دارد. ای پدر آسمانی، دوستان نزدیک ما، و حتی گاه برادر یا خواهرمان نیز به ما پشت می‌کنند، به ما خیانت می‌ورزند و ما را بر زمین می‌کوبند. اما تو را بی‌نهایت سپاس باد که پسرت، عیسای مسیح، که مظهر کامل ذات تو بود و از مردگان برخاست و زنده است، اکنون بهترین یار و یاور ماست و درد ما را بهتر از خودمان درک می‌کند. پدر، تو را می‌ستاییم که مسيح اکنون بهترین دوست ماست، دوستی که نه ما را ترک می‌کند، نه تنهای‌مان می‌گذارد، و نه در دوستی به ما خیانت می‌ورزد. پس من اکنون به این بهترین و وفادارترین دوست خود تکیه و اعتماد می‌کنم و طبق کلامت “می‌دانم به که ایمان آورده‌ام و یقین دارم که او قادر است امانتم را تا بدان روز حفظ کند.” در نام عيسی مسيح دعا می‌کنم، آمین.