من هیچ‌وقت فوتبال بازی نکرده‌ام. در نوجوانی، در دبیرستان، چند بار امتحان کردم، ولی خیلی زود پی بردم که اهل این کار نیستم. البته در منزل با دنبل، بدن‌سازی می‌کردم و ماهیچه‌های بازوها و سینه‌ام خوب رشد کردند.
بعد از مدتی، وقتی گرفتار مسؤولیت‌های خانوادگی و کار و خدمت کلیسا شدم، رفته‌رفته ورزش خانگی‌ام کمتر شد و ماهیچه‌هایم ضعیف شدند. این مرا به این فکر انداخت که اگر می‌خواهیم بدنی ورزیده داشته باشیم، باید مرتب تمرین و ورزش کنیم. ناگهان این فکر به ذهنم خطور کرد که همین واقعیت در مورد زندگی روحانی‌مان هم صدق می‌کند. هرچقدر بیشتر برای مطالعۀ کلام خدا وقت بگذاریم، هرچقدر بیشتر بر حقایق کلام خدا تأمل کنیم و هرچقدر بیشتر به دعا و نیایش خدا وقت بدهیم، “ماهیچه‌های وجود روحانی‌مان” ورزیده‌تر خواهند شد. این واقعیتی است مسلم.
پولس رسول می‌فرماید: “هر که در مسابقات شرکت می‌جوید، در هر چیز، تن به انضباطی سخت می‌دهد . . . تن خود را سختی می‌دهم و در بندگی خویش نگاهش می‌دارم،” (اول قرنتیان ۹: ۲۵ و ۲۷). در جایی دیگر نیز به شاگرد خود، تیموتائوس، می‌فرماید: “ورزشکاری که در مسابقه‌ای شرکت می‌کند، نمی‌تواند جايزه را ببرد مگر اينکه قوانين آنرا پيروی کند.” (دوم تیموتائوس ۲: ۵). آیا مایلید در ایمان خود رشد کنید؟ آیا مشتاقید که در شناخت خدا عمیق‌تر شوید؟ “ورزش روحانی” را مرتباً انجام دهید!