مدتی پیش و بر حسب تصادف، چند کلیپ در “یوتیوب” دیدم در خصوص شیوه‌ای که حکومت روم برای اعدام مجرمین سیاسی به‌کار می‌بُرد. براستی که این شیوه، بسیار هولناک بود.
طبق تحقیقات باستان‌شناسان که در این کلیپ‌ها بازسازی شده بود، شیوۀ اعدامی که رومی‌ها به‌کار می‌بردند، نه تنها شخص را به‌معنای کامل کلمه، “زجرکش” می‌کرد، بلکه بسیار هم شرم‌آور بود. شخص اعدامی ممکن بود حتی تا سه روز بر روی صلیب، آویخته بماند، آن‌هم کاملاً برهنه.
وقتی این کلیپ‌ها را دیدم، ناخودآگاه به یاد فرمایش پولس رسول افتادم که فرموده: “او که همذات با خدا بود، از برابری با خدا به نفع خود بهره نجست، بلکه خود را خالی کرد و ذات غلام پذیرفته، به شباهت آدمیان درآمد. و چون در سیمای بشری یافت شد خود را خوار ساخت و تا به مرگ، حتی مرگ بر صلیب مطیع گردید.” (فیلیپیان ۲: ۶-۸). آنچه در این آیات شایان توجه است، عبارت “حتی مرگ بر صلیب” است. لغت “حتی”، بر این حقیقت تأکید می‌گذارد که عیسی، پسر خدا، همان که “همذات با خدا بود”، تا چه حد خود را خوار ساخت و رنج و زجر صليب را متحمل شد تا تاوان گناهان من و شما را بپردازد. اینست پیام روز مقدس جمعۀ صلیب که ما آن را گرامی می‌داریم!