تجربیات زندگی ایمانی‌ام به من ثابت کرده که چنانچه صادقانه طالب انجام خواست و برنامۀ خدا باشم، و بخواهم در مسیر ارادۀ او حرکت کنم، او اجازه نخواهد داد از راه او منحرف شوم.
گاه در قسمت‌هایی از زندگی‌ام، خواسته‌ام راهی را در پیش بگیرم که تصور می‌کردم مطابق با ارادۀ اوست، اما پیش از هر اقدامی، با دلی خالص از او خواسته‌ام قدم‌هایم را هدایت کند. و من به یک حقیقت عجیب پی برده‌ام: وقتی چیزی در زندگی‌ام مطابق با خواست او نبوده، هرچه تلاش کرده‌ام، راه به جایی نبرده‌ام. گویی در یک کوچۀ بن‌بست هستم؛ گویی در چنان محکم بسته است که هیچ چیز قادر به گشودن آن نیست.
ناگهان به یاد فرمایش مسیح افتادم؛ او در مورد خودش فرموده: “آن که می‌گشاید و کس نخواهد بست، و می‌بندد و کس نخواهد گشود،” (کتاب مکاشفه ۳: ۷). و براستی که چنین است! تا زمانی که صمیمانه خواهان انجام خواست و برنامۀ او باشیم، او قدم‌های ما را استوار خواهد ساخت و نخواهد گذاشت از مسیر ارادۀ او منحرف شویم. حتی ابلیس و همۀ نيروهای شيطانی نیز نمی‌توانند دری را که خداوند ما بسته است، باز کنند، و دری را که او گشوده، ببندند. آنچه اهمیت دارد، صداقت و صمیمت ما، در تصمیم‌مان در جهت انجام خواست اوست. حضرت داوود می‌فرماید: “خداوندا، راههای خویش را بر من بنما، و طریقهای خود را به من بیاموز! مرا در راستی خود سالک گردان و مرا بیاموز،” (مزمور ۲۵: ۴-۵). آمین!