سؤال می‌شود که آیا در مسیحیت، قربانی کردن وجود دارد؟ من این سؤال را خیلی دوست دارم و پاسخ من مثبت است! بله، ما قربانی داریم، اما نه قربانی حيوانات بلکه قربانی از نوعی دیگر.
نویسندۀ رساله به عبرانیان می‌فرماید: “از نیکویی کردن و سهیم نمودن دیگران در آنچه دارید غفلت مورزید، زیرا خدا از چنین قربانیها خشنود است.” (عبرانیان ۱۳: ۱۶). پس، در مسیحیت، قربانی وجود دارد و يک نوع از اين قربانیها، قربانی کردن دارايی و پول و جیب ما است! قربانی کردن مال و منالی که داریم و کمک به فقيران و نیازمندان. ایماندار واقعی، نه فقط قلب و وجود خود را، بلکه دارايی و جیب خود را نیز به خدا تسلیم می‌کند. پولس رسول می‌فرماید: “در مسیحْ عیسی آفریده شده‌ایم تا کارهای نیک انجام دهیم، کارهایی که خدا از پیش مهیا کرد تا در آنها گام برداریم.” (افسسیان ۲: ۱۰). نجات و حیات ابدی، تنها و تنها از راه ایمان به مسیح و اعتماد به واقعيت مرگ و قيام او از مردگان، به‌دست می‌آید، اما این ایمان، چنانچه واقعی و اصیل باشد، باید خود را در اعمال نیکوی ما نمایان سازد.
مسیح تعليمی در مورد داوری آيندۀ قومهای روی زمين بیان کرد. فرمود که در آن زمان، مردمان را به دو گروه تقسیم خواهد کرد. یک گروه در سمت راست او، و گروه دیگر در سمت چپ او قرار خواهند گرفت. مسیح آنانی را که در سمت راست او هستند، دعوت می‌کند تا وارد پادشاهی خدا شوند، زیرا وقتی او گرسنه و تشنه و غريب و عریان و بیمار و غیره بود، به او کمک کردند! ایشان خواهند گفت که کِی او را نیازمند دیدند تا به او کمک کرده باشند. مسیحِ پادشاه در پاسخ خواهد فرمود که: “آنچه برای يکی از کوچکترین برادران من کرديد، در واقع برای من کرديد.” (متی ۲۵: ۴۰).
خوب است که در فکر نيازمندان باشيم و از نيکوکاری و کمک به نيازمندان غافل نشويم، زيرا اين‌گونه قربانی‌هاست که خدا را خشنود می‌سازد.