متأسفانه در برخوردهای متعددی که با ایمانداران در نقاط مختلف داشته‌ام، پی برده‌ام که ایشان اکثراً نگرش و دیدگاه درستی از کلام خدا در بارۀ حکومت‌های ممالک ندارند. ایشان از نحوۀ ادارۀ مملکت به‌دست رهبران آن گله و شکایت می‌کنند، و گاه حتی کار را تا آنجا پیش می‌برند که این حکومت‌ها را لعن و نفرین می‌کنند. این امر یک بیماری روحانی است. باید بگویم که چنین کاری صد در صد بر خلاف ارادۀ خدا است.
پولس رسول می‌فرماید: “برای کسانی که به شما آزار می‌رسانند، برکت بطلبید؛ برکت بطلبید و لعن نکنید.” (رومیان ۱۲:۱۴). بسیاری از مسیحیان، آزار از سوی خانواده و خویشان و اطرافیان خود را تحمل می‌کنند، اما چنین امری را از سوی حکومت‌ها نمی‌پذیرند، و مانند بی‌ایمانان، لب به لعن می‌گشایند. پولس رسول در مورد حکومت امپراطوری روم که بر مسیحیان آزارهای بسیار سخت روا می‌داشت، می‌فرماید: “هر کس باید تسلیم قدرت‌های حاکم باشد، زیرا هیچ قدرتی جز از سوی خدا نیست. قدرت‌هایی که وجود دارند، از جانب خدا مقرر شده‌اند.” (رومیان ۱۳:۱). و در جای دیگر می‌فرماید که باید برای حکومت‌ها دعای خیر کنیم: “بنابراین، پیش از هر چیز، سفارش می‌کنم که مؤمنان درخواستها، دعاها، شفاعت‌ها و شکرگزاری‌ها را برای همۀ مردم به‌جا آورند، از آن جمله برای حاکمان و همۀ صاحب‌منصبان، تا بتوانیم زندگی آرام و آسوده‌ای را در کمال دینداری و وقار بگذرانیم.” (اول تیموتائوس ۲:۱-۲). آخرین باری که برای حکومت مملکت خود دعا و شکرگزاری کردید، کِی بود؟