آیا تا به حال در جنگل بوده‌اید؟ هیچ‌وقت نمی‌توان در جنگل گندم کاشت و برداشت کرد. می‌دانید چرا؟ دلیلش این است که انبوه درختان اجازه نمی‌دهند نور خورشید بر کف جنگل بتابد.
زمین جنگلْ حاصلخیز است، اما یکی از مهم‌ترین عوامل برای رشد گیاهان، یعنی نور خورشید، به مقدار کافی در آنجا وجود ندارد.
وضعیت فکر و قلب ما نیز گاهی به همین شکل است. ما اجازه داده‌ایم که افکار مختلف در ذهن ما رشد کنند و تبدیل به جنگل افکار انسانی و دنیوی شوند. دانه‌های کلام خدا، بارها و بارها بر فکر و قلب ما پاشيده می‌شوند، اما همواره با این پرسش روبه‌رو هستیم که چرا تغییر نمی‌کنیم؟ چرا آن‌طور که لازم است عوض نمی‌شويم؟ چرا رشد ایمانی نداریم؟ پاسخ این است که نور خداوند برزمين فکر و قلب ما نمی‌تابد و بذرهای کلام خدا در زندگی ما ثمر نمی‌آورند. فکرهای انسانی چنان بر ذهن ما سایه افکنده‌اند که اجازۀ رشد به دانه‌های الهی را نمی‌دهند.
پس به‌عنوان ايماندارانِ به مسيح، خود را از این فکرهای انسانی و دنيوی رها سازیم تا نور حقیقتِ خداوند بر ذهن‌های ما بتابد. پولس رسول می‌فرماید: “دیگر همشکل این عصر مشوید، بلکه با نو شدن ذهن خود دگرگون شوید. آنگاه قادر به تشخیص خواست خدا خواهید بود؛ خواست نیکو، پسندیده و کامل او.” (رومیان ١٢: ٢).