چند روز پیش، شنیدیم که تیم والیبال ایران بر تیم ایتالیا، با نتیجه‌ای چشمگیر، پیروز شد. فکر می‌کنم تک‌تک مردم ایران از این پیروزی شاد شدند.
به‌راستی که تیم ایران برای ملت ما افتخار آفرید! این پیروزی قطعاً نتیجۀ تمرینهای سخت و پشتکار بازیکنان این تیم بود.
جالب اینجا است که در کتاب‌مقدس، در چند جا، زندگی روحانی به یک مسابقۀ ورزشی تشبیه شده است. در یکی از آنها، پولس رسول می‌فرماید: “آیا نمی‌دانید که در میدان مسابقه، همه می‌دوند، اما تنها یکی جایزه را می‌برد؟ پس شما چنان بدوید که ببرید. هر که در مسابقات شرکت می‌جوید، در هر چیز، تن به انضباطی سخت می‌دهد. آنان چنین می‌کنند تا تاجی فانی به‌دست آورند؛ ولی ما چنین می‌کنیم تا تاجی غیرفانی به‌دست آوریم. پس من این‌گونه می‌دوم، نه چون کسی که بی‌هدف است؛ . . . بلکه تن خود را سختی می‌دهم و در بندگیِ خویش نگاهش می‌دارم، مبادا پس از موعظه به دیگران، خودْ مردود گردم.” (رسالۀ اول به قرنتیان ۹:۲۴-۲۷).
برای ايماندارانِ به مسيح، رشد و نُمُو روحانیِ پيوسته و پیروزی در زندگی مسيحی، نیاز به انضباط و سختکوشی دارد. آیا برای پیروزی در این مسابقه، سختکوشی و انضباط را پیشۀ خود ساخته‌ایم؟