دیروز یکی از دوستانم نکتۀ ظریفی را یادآور شد. این نکته مربوط می‌شد به انتخابات اخیر ریاست جمهوری در ایالات متحدۀ آمریکا. او می‌گفت که هر یک از نامزدهای انتخاباتی وعده‌های زيادی به مردم می‌دهند و بعد از مدتی، مشخص می‌شود که نمی‌توانند به همۀ آنها وفا کنند.
دیدم چه راست می‌گوید! این امر در همه جای دنیا و در همۀ انتخابات صادق است. به‌راستی که ما انسان‌ها، چه وعده و وعیدهایی به یکدیگر می‌دهیم که یا قادر به انجام آنها نیستیم یا اصلاً میلی به انجام آنها نداریم.
اما باید خدا را شکر بکنیم که او مانند ما انسان‌ها نیست که نتواند يا نخواهد به وعده‌های خود وفا کند. کلام خدا می‌فرماید: “جلال اسرائیل (منظور خدا است) دروغ نمی‌گوید، و تغییر به ارادۀ خود نمی‌دهد زیر او انسان نیست که به ارادۀ خود تغییر دهد.” (کتاب اول سموئیل ۱۵:۲۹). خدا در کلام خود، یعنی کتاب‌مقدس، وعده‌های عظیم و گرانبهايی به دوستداران خود داده است. مثلاً او وعده داده که به همۀ کسانی که به پسر يگانه‌اش عیسی مسیح، ایمان بیاورند، حیات جاویدان خواهد بخشید. مسیح نیز پس از زنده شدن از مردگان و پیش از صعود به آسمان، به پیروان خود چنین وعده داد: “اینک من هر روزه تا انقضای عالم همراه شما می‌باشم.” (انجیل متی ۲۸:۲۰).
ما ايماندارانِ به مسيح، می‌توانيم به خدای نيکویمان اعتماد داشته باشيم و روی قولها و وعده‌های بسياری که به ما داده است، حساب کنيم. ما که در مسیح هستيم، می‌دانیم که طبق وعدۀ خدا، هم حیات ابدی داریم و هم این که در این دنیا و در مشکلات و زحمات آن، او با ما است. به‌خاطر داشته باشيم که وعده‌های خدا قطعی می‌باشند و او به قول‌هايش وفا می‌کند، زیرا طبق کلام خدا: “وعده‌دهنده، امین است.” (عبرانیان ۱۰:۲۳).