صدمین سالگرد جنگ جهانی اول

اخيراً در اخبار شنیدم که رهبران کشورهای اروپایی، به‌مناسبت صدمین سالگرد آغاز جنگ جهانی اول، مراسم خاصی برگزار کردند.

حدود ۲۵ سال بعد از آن، جنگ جهانی دیگری آغاز شد که به‌مراتب خونبارتر بود. اکنون حدود ۷۰ سال از این فجایع می‌گذرد و مردم در وحشت جنگی به‌مراتب هولناک‌تر به‌سر می‌برند. واقعیت این است که اگر آتش جنگ جهانی دیگری شعله‌ور نشده، علتش بهتر شدن ذات بشر نیست. واقعیت این است که ابرقدرت‌ها اگر می‌توانستند، باز جنگ دیگری را شروع می‌کردند، اما نمی‌توانند، زیرا می‌دانند با سلاح‌های خوفناک هسته‌ای، تمدن بشر یکبار برای همیشه از میان خواهد رفت و کسی پیروز نخواهد شد.

بر اساس کتاب‌مقدس، ذات بشر به شکلی ترمیم‌ناپذیر خراب است. خدا در این زمینه می‌فرماید: “دل از همه چیز فریبنده‌تر است و بسیار مریض است کیست که آن را بداند؟” (کتاب ارمیا ۱۷: ‏۹). یوحنای رسول نیز می‌فرماید: “ما می‌دانیم که از خدا هستیم و تمامی دنیا در آن شَرور لمیده است.” (رسالۀ اول یوحنا ۵: ‏۱۹). ذات انسان خراب است و پیشرفتهای علمی کمکی به بهبود آن نکرده و نخواهد کرد. تنها یک راه برای تغییر آن وجود دارد. فقط عیسی مسیح می‌تواند درختِ بدِ وجود ما را تغییر دهد و ذات ما را دگرگون سازد و از ما انسانی جدید بیافریند. او جان خود را بر روی صلیب در راه ما گناهکاران فدا کرد و سپس از مردگان برخاست تا از ما انسانی نو بسازد. این تنها امید بشریت است.