ما آدم‌ها همیشه در مورد نتیجۀ رژیم‌های غذایی عجله داریم. کافی است در تبلیغی اعلام گردد که: “لاغری با فلان قرص طی یک هفته!”؛ آنگاه هزاران نفر برای خرید آن قرص اقدام می‌کنند.
اما واقعیت این است که برای لاغر شدن باید تن به انضباطی سخت بدهیم. باید برای دوره‌ای طولانی از زندگی بی‌نظم خود در خواب و خوراک و روش زندگی دست بکشیم، و با توجه و مراقبت از بدن خود در نظمی پیوسته و هر‌روزه، گِرَم به گِرَم وزن کم کنیم تا سلامت، شادابی و وزن ایده‌آل خود را به‌دست آوریم.
در زندگی روحانی نیز اوضاع فرق چندانی ندارد. اکثر ما به‌دنبال یک قرص، یک راه میان‌بُر، یک دعا و یا کلامی هستیم که با آن، بدون آن که لازم باشد روش زندگی خود را تغییر دهیم، ناگهان همه‌چيز عوض شود. اما واقعیت چیز دیگری است. داشتن زندگی پیروزمند، آزادی از اسارت‌ها و عادات رفتاری و شخصیتی، و گناهان کوچک و بزرگِ دائمی در زندگی‌مان، همه و همه، مستلزم تغییر سبک زندگی روحانی و نگرش‌ها و اعمال ما هستند. هیچ راه میان‌بُر و هیچ قرص معجزه‌گری وجود ندارد. همچنان که در کتاب امثال ۲۱: ۵ می‌خوانیم: “شتابزدگی به ناداری (فقر) می‌انجامد اما تدبیرهای شخصِ کوشا منفعت به بار می‌آورد.”