این روزها بحث بحران اقتصادی بسیار داغ است. اقتصاددان سرشناس، “هایمن مینسکی”، شعار معروفی دارد: “ثبات، عامل بی‌ثباتی است!”. او معتقد بود در دوره‌های ثبات اقتصادی، بانک‌ها و بنگاه‌های اقتصادی، “آسان‌گیر” می‌شوند،
و به خیال این‌که روزهای خوش همواره ادامه دارد، بذر بحران بعدی را در همان روزهای خوش می‌کارند!
وضعیت زندگی ما نیز بی‌شباهت به این مدل اقتصادی نیست. گاهی در طی روزهای خوش، به‌تدریج خواندن کلام را سرسری می‌گیریم، دعایمان به سه وعدۀ پیش از غذا کاهش می‌یابد و جلسۀ هفتگی کلیسا، تنها فرصت مشارکت ما با خدا می‌شود. در این دوره‌ها، کمتر خود را تفتیش می‌کنیم و نسبت به قدوسیت و معیارهای الهی “آسان‌گیر” می‌شویم و فکر می‌کنیم روزهای خوش پيوسته ادامه دارند. غافل از این‌که درست زمانی که آماده نیستیم و در اثر این سهل‌انگاری، به خواب خرگوشی فرو‌رفته‌ایم، ناگهان بحران‌ها و سختی‌ها از راه می‌رسند. کلام خدا می‌فرماید: “پس اگر گمان می‌کنيد استواريد، به هوش باشيد که نيفتيد!” (رسالۀ اول قرنتيان ۱۰: ۱۲).