ما که در کشورهای غربی زندگی می‌کنیم، از دو ماه پیش از فرارسیدنِ کریسمس، یا همان عید میلاد مسیح، شاهد این هستیم که مردم، بی‌دغدغه، مشغول خرید لباس‌های نو و هدایای زیبا برای عزیزان خود هستند. اما تعداد کسانی که از خود می‌پرسند علت برگزاری این عید چیست، بیش از حد تصور کم است.
اگر علتش را بدانند، دچار یکی از این دو حالت خواهند شد: یا شادیِ وصف‌ناپذیری وجودشان را فرا خواهد گرفت، یا وحشتی هولناک! می‌دانید چرا؟
کلام خدا می‌فرماید: “خدا جهان را آنقدر محبت کرد که پسر یگانۀ خود را داد تا هر که به او ایمان آوَرَد هلاک نگردد، بلکه حیات جاویدان یابد.” (انجیل یوحنا ۳: ۱۶). قسمت اولِ این آیه بسیار دل‌انگیز است. بله، خدا جهان را بسیار محبت کرد. اما چگونه؟ او پسرِ یگانۀ خود را بخشيد. اما به چه منظوری؟ به دو منظور! اگر کسی به این پسر یگانۀ خدا که تنها نجات‌دهندۀ انسان است، ایمان بیاورد، “حیات جاویدان” خواهد یافت. این پیام شادی‌بخش کریسمس یا عید میلاد مسیح است. اما در این آیه که به عصارۀ پیام انجیل معروف است، حقیقتِ دیگری نیز بیان شده که معمولاً به آن توجهی نمی‌شود، چرا که هولناک است! اگر کسی به این پسر یگانۀ خدا ایمان نیاورد، چه خواهد شد؟ این است همان حالتی که گفتیم “وحشتی هولناک” در‌بر دارد! اگر کسی به مسيح ایمان نیاورد، “هلاک گردد”، یعنی دچار عذاب ابدی خواهد شد! در واقع، پیام کریسمس یا میلاد مسیح، پیامی دوگانه است: حیات جاویدان یا هلاکت ابدی!
در این عیدِ پرشکوه ميلاد مسيح، راستی ما کدام را انتخاب کرده‌ايم؟