“خدا دعايم را نشنيد!”. این گفته‌ای است که از بسیاری می‌شنوم. می‌گویند که برای فلان موضوع دعا کردند اما خدا دعایشان را نشنید، به همین دلیل سرخورده و دلسرد می‌شوند. شاید ما نیز خودمان به همین گونه بیندیشیم و فکر کنیم که خدا بعضی از دعاهای ما را نمی‌شنود.
اما واقعیت اين است که طبق کتاب‌مقدس، خدا دعاهای فرزندان خود را “می‌شنود”، زیرا او هميشه در همه جا حاضر است و دعاها به حضورش می‌رسد. هر کسی که به عیسی مسیحِ خداوند ایمان داشته باشد و به نام او دعا کند، دعایش شنیده می‌شود.
واقعیت دیگر این است که خدا به همۀ دعاهایی که با قلبی پاک و با صداقت به حضورش آورده می‌شود، پاسخ می‌دهد. اما این پاسخ، همیشه مثبت نیست. خدا به بعضی از دعاها پاسخ “مثبت” می‌دهد، به بعضی از دعاها پاسخ “منفی” و به بعضی دیگر نیز می‌فرماید، “فعلاً صبر کن!” همۀ اینها پاسخ هستند، حتی اگر به آن گونه‌ای نباشند که ما انتظار داریم. ما انتظار داریم که خدا همیشه به دعاهای ما پاسخ “مثبت” بدهد. گویی می‌خواهیم ارادۀ خود را بر خدا تحمیل کنیم. اما فراموش می‌کنیم که مسیح ما را تعلیم داد که چنین دعا کنیم: “ارادۀ تو، چنانکه در آسمان انجام می‌شود، بر زمین نیز به انجام رسد.” (انجیل متی ۶:۱۰). باشد که ما نیز درخواستهای خود را به خدا تحمیل نکنیم، بلکه در دعا مانند مسیح در شبی که می‌رفت تا تسلیم دشمن شود، بگوییم: “نه به خواست من، بلکه به ارادۀ تو.” (انجیل متی ۲۶:۳۹).