مسیحیان دربارۀ خدا چه عقیده‌ای دارند؟ مهمترین موضوع در هر مذهب عبارت از عقاید و نظریات آن مذهب دربارۀ خدا است.
می‌دانیم كه اشخاص بی‌اطلاع به شما گفته‌اند كه مسیحیان سه خدا را پرستش می‌كنند. حتی برخی تصور می‌كنند كه ما صلیب و حتی مجسمه‌ها و تمثالهای انسانی را پرستش كرده و مورد نیایش قرار می‌دهیم. لازم است شما را مطمئن سازم كه این سخنان كاملاً غلط است. مسیحیان واقعی پیوسته به خدای حقیقی ایمان داشته‌اند و اگر بعضی از آنها خدایان دیگری را پرستش كرده‌اند، مرتكب بزرگترین اشتباه گردیده‌اند. توجه فرمائید، عیسی مسیح به شخصی كه از او سؤال كرد كه بزرگترین حكم خدا چه می‌باشد چه پاسخی داد: “خداوند خدای ما خداوند واحد است. و خداوند خدای خود را به تمامی دل و تمامی جان و تمامی خاطر و تمامی قوت خود محبت نما، كه اول از احكام این است” (مرقس۱۲: ۲۹-۳٠). جمیع انبیای خدا در دوران قدیم اعلام داشته‌اند كه خدا واحد است و علیه بتها و همۀ كسانی كه خدایانی غیر از خدای واحد حقیقی می‌پرستیدند فریاد اعتراض بر‌می‌آوردند.
همچنین مسیحیان به خدائی ایمان دارند كه نه آغازی داشت و نه انتهائی خواهد داشت، زیرا خدا ازلی و ابدی است. ما به خدائی ایمان داریم كه بر همه چیز آگاهی دارد و مالک تمام قدرتها می‌باشد و تمام چیزهای دیدنی و نادیدنی را بوسیلۀ كلام خود آفریده است.
اگر كسی به خورشید و ماه و میلیونها ستاره بنگرد و سعی نماید حتی جزئی از عظمت و شكوه آفرینش را درک نماید، طبعاً با داود نبی هم‌صدا خواهد شد: “آسمان جلال خدا را بیان می‌كند و فلک از عمل دستهایش خبر می‌دهد” (مزمور ۱۹: ۱). حكمت و توانائی خدای ما چقدر عظیم است كه نه فقط كهكشانها را در فضای لایتناهی و كوچكترین گلها و حشرات را در زمین آفریده است، بلكه آنها را حفظ می‌كند! خدا قادر مطلق است و می‌تواند هرچه بخواهد انجام دهد. او برای این جهان نقشه‌ای طرح نموده است و هیچ چیز قادر نیست او را از اجرای مقصودش باز‌دارد.
ما ایمان داریم كه خدا نه تنها عظیم و قادر است، بلكه عادل و قدوس نیز می‌باشد. در زمان گذشته، یونانیها و رومیها كه خدایان متعددی را قبول داشتند، فكر می‌كردند كه خدایان مانند انسانها دروغ می‌گویند و دزدی و قتل و زنا می‌كنند و كارهای شرارت‌آمیز دیگری انجام می‌دهند. ولی در كتاب مقدس مسیحیان دربارۀ قدوسیت كامل خدا اشارات فراوانی وجود دارد یعنی او از هرگونه ناپاكی كاملاً مبرا است.
یكی از خادمین خدا در رؤیا، مخلوقات آسمانی را دید كه در حضور مقدس خدا، او را ستایش می‌كنند و می‌گویند: “قدوس قدوس قدوس، خداوند خدای قادر مطلق . . .” (مكاشفه ۴: ۸). بنابراین گرچه جمیع قدرتها در دست توانای خداست ولی نمی‌تواند كاری كه بر خلاف ذات اقدسش باشد انجام دهد. مثلاً خدا نمی‌تواند دروغ بگوید و یا عملی غیر‌عادلانه انجام دهد.
مسلم است كه خدا چون انسانها دارای بدنی نیست و به زمان و مكان مشخصی محدود نمی‌باشد بلكه همیشه در همه‌جا حاضر است.
هرچند گاهی از دستها و چشمها و قلب خدا سخن می‌گوئیم ولی این اصطلاحات جسمانی را برای بیان مقاصد روحانی و معنوی بكار می‌بریم. زیرا خدا كه بسیار متعال و از ما خیلی بالاتر است، ایمان داریم كه در عین حال به ما خیلی نزدیک می‌باشد. بنابراین می‌گوئیم كه او ما را با چشمان خود می‌بیند و با دستهای خود محافظت می‌فرماید و ما را با قلب خود محبت می‌نماید.
گرچه جمیع صفات خدا برای ما اهمیت فراوانی دارد، ما مسیحیان مخصوصاً شكرگزاریم كه خدائی كه او را ستایش و نیایش می‌كنیم خدای محبت است. این صفت الهی به قدری مهم است كه كتاب مقدس تأكید می‌كند كه “خدا محبت است” (اول یوحنا ۴:۸)، یعنی هرچه خدا می‌اندیشد و عمل می‌كند از روی محبت می‌باشد. خدا محبت خود را به بنی‌نوع بشر به انواع مختلف ظاهر می‌سازد كه از آنجمله است تأمین احتیاجات بشری از قبیل باران و آفتاب و غذا و آب و پوشاک و فراهم ساختن سایر احتیاجاتی كه برای زندگی انسان بر روی زمین مورد نیاز است. او همچنین محبت خود را با فرستادن انبیاء به ما ظاهر ساخت تا انبیاء دربارۀ او با ما سخن گویند. اما بزرگترین عمل محبت‌آمیز خدا برای جهانيان، فرستادن نجات‌دهنده، عيسی مسيح بود. خدا تمام كسانی را كه آفریده است دوست می‌دارد و برای آنها خوبی و سعادت می‌خواهد. حضرت داود توجه و راهنمایی خدا را نسبت به خود در این كلمات بسیار جالب و زیبا بیان می‌كند: “خداوند شبان من است. محتاج به هیچ چیز نخواهم بود. در مرتع‌های سبز مرا می‌خواباند. نزد آبهای راحت مرا رهبری می‌كند. جان مرا برمی‌گرداند. و به خاطر نام خود به راههای عدالت هدایتم می‌نماید” (مزمور ۲۳: ۱-۳).
البته بسیار طبیعی است كه خدا آنانی را كه او را دوست می‌دارند و اطاعت می‌كنند محبت نماید، ولی آیا او كسانی را كه او را اطاعت نمی‌كنند دوست دارد؟ مسلم است كه چون او مقدس است هر نوع خوبی را دوست داشته و از هر نوع شرارت نفرت دارد. هنگامی كه مردم اعمال شرارت‌آمیزی انجام می‌دهند كه مورد نفرت خدا می‌باشد، خدا نسبت به اینگونه افراد غضبناك می‌شود بطوریكه حضرت داود به خدا می‌گوید: “از همۀ بطالت‌كنندگان نفرت می‌كنی” (مزمور ۵:۵). خدا تنفر خود را به بدی بوسیلۀ تنبیه آنانیكه شرارت را پیروی می‌كنند و مطیع او نیستند ظاهر می‌سازد. وقتی كتاب مقدس را می‌خوانیم ملاحظه می‌كنیم كه خدا چگونه افراد را و همچنین ملتهائی را كه به مخالفت او برخاستند و از توبه (یعنی پشیمانی واقعی از اعمال شرارت‌آمیز خود) امتناع ورزیدند معدوم ساخت.
ولی اكنون اجازه بفرمائید حقیقت پر‌ارزش و جالبی را برای شما بیان نمایم. خدا در عین حال كه از شریران متنفر است، از طرفی می‌خواهد آنان را از جمیع گناهانشان آزادی و نجات بخشد. او آنها را دوست دارد و مانند پدری است كه با وجودی كه پسرش اوامر او را ناچیز می‌شمارد باز هم به او عشق می‌ورزد و او را محبت می‌نماید. این محبت عجیب خدا نسبت به گناهكاران بوسیلۀ یكی از داستانهای عیسی مسیح بطور واضح نشان داده شده است. در این داستان، عیسی مسیح فرمود، پسری كه پدرش هنوز در قید حیات بود از او خواست كه میراثش را به او بسپارد. پسر پس از دریافت میراث خود خانۀ پدر را ترک كرد و تمام ثروت خود را در زندگی شرارت‌آمیز تلف نمود. ولی هنگامی كه بی‌چیز شد و تمام اموالش را از دست داد و از گرسنگی به مرگ نزدیک شد، تصمیم گرفت نزد پدر خود برگردد و به گناه خود اعتراف نماید. پدرش بمحض دیدن او از مسافت دور بسویش دوید و او را در آغوش گرفت و بوسید و جشن بزرگی بمناسبت برگشت او برپا كرد. از آنجائیكه پدرش نسبت به او محبت عمیق داشت او را بخشید و او را كه در شرارت غرق شده بود پذیرفت. عیسی مسیح فرمود بهمین طریق خدا آنانیرا كه به او گناه می‌ورزند محبت می‌نماید (لوقا ۱۵: ۱۱-۲۴). دوست گرامی، دانستن اینكه خدا ما را محبت می‌نماید و مایل است ما را ببخشد و حاضر است هنگامی كه بسویش برگردیم و توبه نمائیم ما را بپذیرد، خبر بسیار خوش و دل‌انگیزی برای ما گناهكاران می‌باشد.
در كتاب مقدس نامهای بسیاری برای خدا ذكر شده كه از آن جمله عبارتند از: قادر مطلق، خداوند، یهوه، ابدی، زنده، متعال، قدوس، عادل، پادشاه، داور، خالق، نجات‌دهنده و شبان مردم. ولی آن نامی كه ما مسیحیان بیش از همه به آن علاقه داریم عبارتست از “پدر آسمانی”. هنگامی كه عیسی مسیح دربارۀ خدا صحبت می‌فرمود اغلب او را “پدر من” خطاب می‌كرد و به شاگردانش فرمود هنگامی كه دعا می‌كنند بگویند: “ای پدر ما كه در آسمانی، نام تو مقدس باد . . .” (متی ۶: ۹). آیا برای انسان افتخاری بزرگتر از این وجود دارد كه فرزند روحانی خدا بشود و بداند خدای متعال پدر پر‌‌محبت او است؟ این افتخار بزرگ بوسیلۀ خدا به همۀ كسانی‌كه به عیسی مسیح ایمان می‌آورند بخشیده می‌شود.
اين مقاله، از کتاب “مسيحيت چيست؟” گرفته شده است. برای مطالعۀ تمام قسمتهای کتاب “مسيحيت چيست؟” اينجا را کليک کنيد.