خدا در کتاب مقدس با بکار بردن اسامی مختلف، خود را به ما آشکار و توصیف نموده است. هر یک از این اسامی به نوعی شخصیت خدا را برای ما بیان می‌کند.
نامهای خدا، او را بعنوان خالق همه چیز توصیف می‌کنند، بنابراین او مالک همه چیز در آسمان و زمین است. خدا همچنین بعنوان کسی که سازنده و نگهدارندۀ عهدها می‌باشد به ما معرفی شده، او خدايی است که ما را دوست دارد و به سلامتی ما علاقمند است. اکنون ما از طریق نام یهوه که یکی دیگر از اسامی خدا است با او آشنايی بیشتری پیدا می‌کنیم.
نام یَهُوه – من هستم
کلمۀ یهوه، از یک کلمۀ عبری به معنی “بودن” یا “وجود داشتن” گرفته شده است. وقتی که خدا موسی را برای رهبری قوم اسرائیل جهت خروج از مصر خواند، او از خدا درخواست کرد که نام خود را آشکار سازد. موسی این درخواست را کرد تا بتواند به قوم اسرائیل بگوید که چه کسی او را فرستاده است. در پاسخ به درخواست او “خدا به موسی گفت هستم آنکه هستم، و گفت به بنی اسرائيل چنین بگو اَهیَه “یعنی هستم” مرا نزد شما فرستاد”. (کتاب خروج فصل سوم، آیۀ ۱۴). اسم “هستم آنکه هستم” نشان می‌دهد که خدا برای بودنش به هیچکس و هیچ چیزی احتیاج ندارد. هیچ چیز قبل از او بوجود نیامده و هیچ چیز مسبب بوجود آمدن او نبوده است. بطور ساده، او هست چونکه او هست. او خدايی است که با قوم خود وارد عهد نجات گردیده است. خدا در رابطه‌اش بعنوان نجات دهنده و رهاننده با بکار بردن حداقل هشت نام مختلف که از ترکیب کلمۀ یَهُوَه و کلمه‌ای دیگر ساخته شده خود را به ما آشکار نموده است. هر یک از این اسامی نکتۀ خاص و متفاوتی را دربارۀ نجات و رهایی به ما نشان می‌دهند.
یهوه یایرِه – خداوند فراهم خواهد نمود
اول، خدا خود را بعنوان یهوه یایره که به معنی “خداوند فراهم خواهد نمود” به ابراهیم آشکار کرد. این مطلب را می‌توانید در آیۀ ۱۴ از فصل بیست و دوم کتاب پیدایش ملاحظه کنید. شما ممکن است بخاطر داشته باشید که خدا به جهت آزمایش کردن ایمان ابراهیم، به او فرمود که اسحق یگانه فرزندی را که از سارِه برای او بدنیا آمده بود را با خود بردارد و او را بر روی مذبحی قربانی کند. کتاب مقدس می‌فرماید که “ابراهیم خاطر جمع بود که خدا قادر است اسحق را حتی بعد از مرگ زنده کند”. (عبرانیان فصل یازدهم، آیۀ ۱۹) بنابراین او فرمان خدا را اطاعت کرد و فرزندش اسحق را برداشته به کوه موریا رفت و مذبحی در آنجا بنا کرد. ابراهیم اسحق را بست و بر مذبح گذاشت و در حالی که می‌خواست با کارد پسرش اسحق را قربانی کند، فرشتۀ خداوند از آسمان ابراهیم را صدا زد و او را متوقف کرد. سپس خداوند قوچی را که در بیشه به شاخهای خود گرفتار شده بود را برای قربانی فراهم نمود. (این ماجرا در فصل بیست و دوم کتاب پیدایش یافت می‌شود) می‌بینیم که خدا خود را بعنوان خدايی که قربانی مورد لزوم را فراهم می‌کند به ابراهیم آشکار کرد. در انجیل یوحنا فصل اول آیۀ ۲۹ می‌خوانیم که “وقتی یحیای تعمید دهنده عیسی را دید که بطرف او می‌آید، گفت: “نگاه کنید این است آن برۀ خدا که گناه جهان را برمی‌دارد.” خدايی که بر روی کوه موریا قربانی را فراهم کرد تا بجای اسحق پسر ابراهیم ذبح بشود، حدود دو هزار سال بعد، مسیح را فرستاد تا بر روی همان کوه مثل بره‌ای بجای بشر گناهکار ذبح بشود. از این می‌آموزیم که خدا قدم اول را برای رهايی ما از گناه برداشته چون او قربانی را برای گناهان ما فراهم نموده است.
یهوه رافا – من یهوه شفا دهندۀ تو هستم
دومین طریقی که خدا خود را به ما آشکار نموده است بوسیلۀ نام مرکب “یهوه رافا” می‌باشد که به معنی “من یهوه شفا دهندۀ تو هستم”. در کتاب خروج فصل پانزدهم، آیۀ ۲۶ می‌بینیم که خدا به بنی‌اسرائیل وعده می‌دهد که اگر او را بشنوند و آنچه را که در نظر او راست است بجا بیارند به هیچ یک از بیماریهای مصریان مبتلا نمی‌شوند. در این آیه خدا اصولاً راجع به شفای جسمانی صحبت می‌کند. در مزمور صد و سوم، داود، خداوند را متبارک می‌خواند زیرا او شفا دهندۀ کسانی است که به او توکل دارند. “ای جان من خداوند را متبارک بخوان، و هر چه در درون من است نام قدوس او را متبارک خواند. ای جان من خداوند را متبارک بخوان و جمیع احسانهای او را فراموش مکن. که تمام گناهت را می‌آمرزد و همۀ مرضهای تو را شفا می‌بخشد.” (مزمور صد و سوم، آیات ۱-۳) در سرتاسر کتاب مقدس می‌بینیم که خدا بطور فعال هم از لحاظ روحانی و هم از لحاظ جسمانی شفا می‌بخشد. عیسی مسیح بارها و بارها در واکنش خود نسبت به ایمان اشخاص، و همچنین برای اینکه ثابت کند که پیشگويی‌های عهد عتیق دربارۀ او بوده است، بیماران را شفا می‌بخشد. به لطف خدا این روزها در اثر پیشرفت علم برای بسیاری از بیماریها علاجی وجود دارد. بهرحال مواقعی پیش می‌آید که پزشکان بیماری را ناعلاج تشخیص می‌دهند. اما خدا که حکیم بزرگ ما و شفا دهندۀ ماست قادر است هر نوع بیماری از جمله بیماریهای ناعلاج را شفا بدهد.
یهوه نِسّی – خداوند پرچم نبرد من است
سومین طریقی که خدا خود را به ما آشکار کرده است بوسیلۀ نام ” یهوه نسی” می‌باشد. این نام مرکب یهوه در کتاب خروج فصل هفدهم، آیۀ ۱۵ یافت می‌شود. آن زمانها در جنگ پرچم نبرد اهمیت بسیاری داشت چونکه سربازان دور آن با هم متحد می‌شدند. اگر پرچم می‌افتاد، شخص دیگری باید بلافاصله آن را بر می‌داشت و آن را بالا نگه می‌داشت تا سربازانی که دورش با هم متحد شده بودند پراکنده نشوند. خداوند پرچم من است یعنی خداوند مدافع، رهاننده و پیروزی من است. این حقیقت ترس را دور می‌سازد چون یقیناً پیروزی از آن خدا است.
یهوه مخادِش – خداوند کسی است که تقدیس می‌کند
این چهارمین طریقی است که خدا خود را به ما آشکار نموده است. او خداوند تقدیس کننده است. در کتاب لاویان فصل بیستم، آیۀ ۸ نام یهوه مخادش دیده می‌شود که یعنی خداوند تقدیس می‌کند. تقدیس به معنی جدا نمودن برای خدا، یا مقدس و پاک ساختن است. دربارۀ زندگی عمیق مسیحی و تقدیس زیاد می‌شنویم. تقدیسی که در اینجا نشان داده شده است کار خودِ خداوند است. خداست که ما را برای خودش جدا می‌سازد و ما را کمک می‌کند تا روش زندگی‌مان مورد پسند او باشد. خداست که ما را پاک می‌کند. این چیزی نیست که ما آن را برای خود انجام بدهیم، بلکه چیزی است که خدا قبلاً آن را برای ما انجام داده است و ما فقط بایستی با شکرگذاری و همکاری با خدا وارد آن بشویم.
یهوه شالوم – خداوند صلح است یا خداوند آرامش است
پنجمین طریقی که خدا خود را آشکار ساخته است بوسیلۀ نام یهوه شالوم می‌باشد. یهوه شالوم یعنی خداوند صلح یا آرامش است. این نام مرکب یهوه در کتاب داوران فصل ششم، آیۀ ۲۴ دیده می‌شود. خدا به دو صورت صلح یا آرامش را به بشر پیشنهاد می‌کند. اول صلح با خود را از طریق قربانی که خودش برای ما فراهم نموده است. وقتی آنچه را که مسیح بخاطر ما انجام داده می‌پذیریم از صلح با خدا بهره‌مند می‌شویم. ولی جنبۀ دیگری از صلح نیز وجود دارد که ما به آن محتاجیم و آن آرامش فکر، قلب و جان است. خدا بر همه چیز تسلط کامل دارد، هیچ چیز نمی‌تواند او را غافلگیر کند و هیچ چیز نمی‌تواند او را تغییر بدهد. بنابراین خدا در خود آرامش کامل دارد. وقتی به او اعتماد می‌کنیم او همان نوع آرامش را در اختیار ما می‌گذارد.
یهوه راه – خداوند شبان من است
این ششمین طریقی است که خدا خود را آشکار نموده است. چون خدا آرامش خود را به ما پیشنهاد می‌کند، آیۀ ۱ از مزمور بیست و سوم با معنی عمیق‌تری جلوه‌گر می‌شود. در این آیه خداوند بصورت شبان یا چوپان معرفی شده است. خدا کسانی را که دوستش دارند و او را خدمت می‌کنند گوسفندان مرتع خود می‌خواند. ما ایمان‌دارانِ به مسیح، گوسفندانِ خدا هستیم. شبان نیکو، عیسی مسیح است که گلۀ خودش را رهبری می‌کند و هر یک از گوسفندان را بنام می‌خواند. خدا من و شما را که به مسیح ایمان آورده‌ایم شخصاً می‌شناسد.
یهوه صدقینو – خداوند عدالت ماست
این هفتمین طریقی است که خدا خود را به ما آشکار کرده است. در کتاب ارمیاء نبی فصل بیست و سوم، آیۀ ۶ با نام یهوه صدقینو برخورد می‌کنیم که یعنی خداوند عدالت ماست. وقتی عیسی مسیح بر روی صلیب خون ریخت و مُرد، او نه فقط جریمۀ گناهان ما را پرداخت بلکه طریق عادل محسوب شدن ما را فراهم کرد. ما به هیچ وجه نمی‌توانستیم بوسیلۀ تلاش و کوشش خودمان عدالت خدا را کسب کنیم و عادل محسوب بشویم. اما چون به مسیح ایمان آورده‌ایم، عدالت او به حساب ما گذاشته شده است. به همین علت برای آسمان که اقامتگاه جاودانی عادلان است شایستگی یافته‌ایم.
یهوه شَمَّه – خداوند آنجاست
هشتمین و آخرین نام خداوند که در این درس ذکر می‌کنیم یهوه شمه است. در کتاب حزقیال نبی فصل چهل و هشتم، آیۀ ۳۵ می‌بینیم که خدا با نام یهوه شمه خود را به ما آشکار نموده است. یهوه شمه یعنی خداوند آنجاست، یا خداوندی که حاضر است. باید بدانیم که خداوند با ماست حتی در مواقعی که ما حضورش را حس نمی‌کنیم. عیسی مسیح در انجیل متی فصل بیست و هشتم، آیۀ ۲۰ می‌فرماید: “. . . بدانید که من هر روزه تا انقضای عالم با شما هستم”. ما در هر زمان و در هر موقعیت می‌توانیم از حضور عیسی مسیح در زندگی‌مان اطمینان داشته باشیم. او همیشه با ماست تا ما را کمک کند. برای اطمینان یافتن از حضور خدا در زندگی‌مان نباید روی احساسات‌مان حساب کنیم، بلکه باید روی کلام خدا حساب کنیم که بر اساس آن خدا بطور دائمی در زندگی ایمان‌دارانِ به مسیح حضور دارد.
با بررسی اسامی مختلف خداوند می‌فهمیم که او کیست. او خالق است، او در قدرت و عظمت قادر مطلق است. او عهد نموده که احتیاجات مخلوقاتش را فراهم کند و همانطور که می‌دانیم نجات و رهایی از گناه و جهنم بزرگترین احتیاج انسان است. با مطالعۀ اسامی مرکب یهوه می‌بینیم که خدا رهايی انسان را فراهم نموده است. او برای متعلقان خود نجات و رهايی از گناه و شفا را فراهم نموده است. او قوم خود را تقدیس می‌کند و مدافع آنهاست. او آرامش ما، شبان ما و عدالت ماست، و او همیشه با ماست.
اين مقاله، از کتاب “تعاليم اساسی کتاب مقدس” گرفته شده است. برای مطالعۀ تمام قسمتهای اين کتاب، اينجا را کليک کنيد.